Ακούστε το podcast
Τι θα συζητήσουμε
Ένα από τα πιο ανησυχητικά στατιστικά της εποχής μας είναι αυτό που περιγράφει τη συχνότητα που περιγράφει τα διαζύγια στα ζευγάρια. Η απενοχοποίηση από το στίγμα του χωρισμένου γονιού, η απουσία επικοινωνίας στο ζευγάρι, η ψυχολογική κόπωση που επιφέρει ο σύγχρονος τρόπος ζωής και ένα σορό ακόμη παράγοντες συμβάλλουν στη αύξηση των διαζυγίων σε σχέση με το παρελθόν.
Και αν πολλές φορές ένα διαζύγιο τις περισσότερες φορές μπορεί να αποτελεί τη βέλτιστη λύση σε σχέσεις που βρίσκονται στο τέλμα, ο χωρισμός αποτελεί μία πολύ δύσκολη και υπεύθυνη απόφαση όταν το ζευγάρι εκτός από σύζυγοι είναι και γονείς.
Στην περίπτωση των παιδιών, υπάρχουν πολύ σημαντικοί παράγοντες που πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψιν όχι τόσο στη λήψη της απόφασης για χωρισμό αλλά κυρίως για τη διαχείριση της μετά διαζυγίου εποχής σε σχέση με τα παιδιά.
Στο σημερινό επεισόδιο με καλεσμένη τη Παιδοψυχολόγο κα Έφη Κοροβίλα, θα συζητήσουμε γύρω από το διαζύγιο και παιδί και θα αναλύσουμε την μεταβατική περίοδο τόσο για το ζευγάρι όσο και για τα παιδιά.
Σημαντικό: Το περιεχόμενο του podcast δεν υποκαθιστά νομική ενημέρωση και συμβουλές. Σε αυτή τη περίπτωση αρμόδιοι είναι αντίστοιχοι επιστήμονες (νομικοί, δικηγόροι, πιστοποιημένοι σύμβουλοι γάμου κ.α.)
Απομαγνητοφώνηση
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Να καλωσορίσουμε για αρχή τους ακροατές μας σε ένα ακόμα επεισόδιο podcast της LearnHealth, είμαι ο Διονύσης Φιλιππόπουλος, συνιδρυτής και project manager της. Και σήμερα έχουμε καλεσμένη μαζί μας την κυρία Έφη Κοροβίλα με την ειδικότητα της παιδοψυχολόγου να μας βοηθήσει να δούμε ένα θέμα αρκετά φλέγον στην εποχή μας, τα διαζύγια και την επίπτωση που έχουν στα παιδιά.
Έφη Κοροβίλα:
Καλησπέρα και από μένα. Ευχαριστώ που μου δίνεται η δυνατότητα να συζητήσουμε ένα τόσο επίκαιρο δυστυχώς θέμα που αφορά πολλά πλέον ζευγάρια.
Εισαγωγή
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Πριν ξεκινήσουμε λοιπόν τη συζήτησή μας, θα ήθελα να μας πείτε δυο λόγια για εσάς, για να σας γνωρίσει το κοινό όσους δε γνωρίζουν ήδη από τα προηγούμενα podcasts
Έφη Κοροβίλα:
Ονομάζομαι Κοροβίλα Έφη, είμαι παιδοψυχολόγος ψυχοθεραπεύτρια και τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι ιδιωτικά με παιδιά με νευροαναπτυξιακές διαταραχές παρέχοντας και συμβουλευτική θεραπεία στους γονείς.
Τα πρώτα ερωτήματα πριν το διαζύγιο
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Πάμε να ξεκινήσουμε λοιπόν με την πρώτη ερώτηση σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον θέμα. Ποιες είναι οι ερωτήσεις; Ποια είναι η πρώτη ερώτηση ουσιαστικά που κάνουν τα ζευγάρια που έχουν αποφασίσει να προχωρήσουν σε διαζύγιο; Σε εσάς τους ειδικούς; Και ποιες είναι οι συμβουλές που δίνει ένας ειδικός;
Έφη Κοροβίλα:
Η συντριπτική πλειοψηφία των ζευγαριών που έχουν αποφασίσει ότι θα χωρίσουν, έρχονται με ένα καταιγισμό σκέψεων. Διακατέχονται από υπερβολικό στρες, έχουν πάρα πολλά ζητήματα και θέματα που τους απασχολούν. Οπότε, πρώτος στόχος του ειδικού είναι να βάλει να σπάσει αυτές τις γενικές ερωτήσεις, αυτές τις σκέψεις σε μικρότερα κομμάτια.
Η πρώτη ερώτηση συνήθως που κάνουν είναι πως θα ανακοινώσουν αυτή τη νέα κατάσταση στα παιδιά τους. Από εκεί και πέρα προκύπτουν και άλλες βέβαια ερωτήσεις μέχρι το τι θα γίνει αν ένας από τους δύο γονείς αποφασίσει ότι θα προχωρήσει τη ζωή του και θα φτιάξει μια νέα οικογένεια.
Σαφώς υπάρχουν κάποιες οδηγίες παύλα συμβουλές για δεν μου αρέσει η λέξη οδηγίες που μπορούμε να τους δώσουμε. Αυτές οι συμβουλές έχουν να κάνουν κυρίως με τους ίδιους, όμως όχι με τα παιδιά, δηλαδή με το πώς οι ίδιοι θα διαχειριστούν αυτή την κατάσταση. Έχει να κάνει κυρίως με τη διαχείριση των δικών τους συναισθημάτων και τη σχέση που έχουν μεταξύ τους πλέον.
Το πρώτο ερώτημα που έρχονται, όχι ερώτημα ακριβώς, Η πρόθεσή τους συνήθως είναι ότι θέλουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας, δεν θέλουμε να αυτή η απόφαση η δική μας να απασχολήσει τον ψυχισμό των παιδιών μας. Και ενώ λοιπόν έρχονται με αυτή την πρόθεση αρχικά και δεν την αμφισβητώ, πιστεύω ότι πραγματικά έχουν αυτή την πρόθεση.
Στην πορεία κάτι συμβαίνει, κάτι αλλάζει και δεν τα καταφέρνουν. Άρα ένας από τους πρώτους στόχους που πρέπει να δουλέψουμε στη συμβουλευτική με τους γονείς είναι να καταλάβουν τη σημασία των συμβουλών αυτών, δηλαδή να ερμηνεύσουν για ποιο λόγο πρέπει να ακολουθήσουν αυτές τις συμβουλές. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να είναι 100% σίγουροι γι αυτή την απόφαση.
Δεν μπορούν να αναιρέσουν στα παιδιά αυτή την ανακοίνωση ότι θα χωρίσουμε και στη συνέχεια να πουν ότι τελικά δεν θα χωρίσουμε. Οπότε πρέπει να είναι σίγουροι. Από εκεί και πέρα πρέπει να δείξουν έμπρακτα αυτά που θα πουν στα παιδιά ότι ισχύουν, γιατί έτσι τα παιδιά θα έρθουν σε μια σύγχυση. Θα διοργανωθούν εντελώς αν άλλα λένε οι γονείς και στην πράξη γίνονται άλλα πράγματα.
Οπότε κάποιες οδηγίες που θα δώσουμε βασίζονται κυρίως σε αυτό, ότι πρέπει να καταλάβουν για ποιο λόγο τις δίνουμε αυτές τις οδηγίες.
Ανακοινώνοντας το διαζύγιο στα παιδιά
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Εγώ θέλω να κάνω την ερώτηση που μου γεννήθηκε ουσιαστικά τώρα είναι κατά πόσο μάλλον τη σημαντικότητα που πιθανόν να έχει η επίσκεψη των παιδιών μετά από αυτή την ανακοίνωση σε έναν ειδικό.
Έφη Κοροβίλα:
Είναι από τις βασικές ερωτήσεις που κάνουν οι γονείς μόλις θα πάρουν τηλέφωνο να κλείσουν το ραντεβού της συμβουλευτικής. Ρωτάνε μήπως πρέπει να έρθει και το παιδί; Δεν είναι αναγκαίο να έρθει το παιδί αν οι γονείς καταλάβουν ακριβώς τις συμβουλές που θα τους δώσουμε και τις χειριστούν όπως πρέπει.
Οπότε όχι, δεν είναι αναγκαίο να έρθει το παιδί αν οι γονείς τηρήσουν αυτά που θα πούμε.
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Κάποια συμβουλή για το πώς θα πρέπει να γίνει αυτή ανακοίνωση από τους γονείς στα παιδιά.
Έφη Κοροβίλα:
Αυτό είναι πολύ βασικό ερώτημα και είναι και από τα πιο βασικά ερωτήματα που θέτουν οι γονείς όταν έρχονται ακριβώς. Πρώτα απ όλα αυτό που ρωτάω εγώ σαν ψυχολόγος είναι αν είστε 100% σίγουροι για αυτή την απόφαση. Αν είστε λοιπόν 100% σίγουροι γι αυτή την απόφαση, πάμε να προχωρήσουμε, να δούμε πώς θα το ανακοινώσετε τα παιδιά σας.
Πρέπει να είναι καταρχήν και οι δύο γονείς παρόντες όταν θα γίνει η ανακοίνωση. Δεν μπορεί να πάρει ο ένας γονιός το παιδί κάποια μέρα να του ανακοινώσει αυτή τη νέα συνθήκη και μια άλλη μέρα ο άλλος γονιός κάπου αλλού και να του ανακοινώσει αυτό που συμβαίνει.
Άρα πρέπει να είναι μαζί.
Πρέπει να τους να δείξουν στα παιδιά ότι είναι μια κοινή απόφαση, δηλαδή πρέπει να ξεκινήσουν λέγοντας με το εμείς, εγώ, με τον μπαμπά ή εγώ με τη μαμά. Αποφασίσαμε ότι πλέον δεν μπορούμε να είμαστε σύντροφοι, δεν μπορούμε να είμαστε ζευγάρι και πήραμε την απόφαση να χωρίσουμε, παρόλο που πολλές φορές ξέρω ότι αυτό το εμείς δεν ισχύει.
Καλό όμως είναι τα παιδιά να γνωρίζουν ότι είναι μια κοινή απόφαση. Επίσης παίζει σημαντικό ρόλο και το πού θα ανακοινωθεί όλο αυτό. Πρέπει να είναι ένα περιβάλλον οικείο για το παιδί. Θα μπορούσε να είναι το σπίτι το οποίο μένουν και να υπάρχει και ηρεμία φυσικά.
Ένα βασικό σημείο είναι ότι πρέπει να δείξουμε στα παιδιά ότι δεν φταίνε κάπου γιατί πολλές φορές βλέπουμε ότι τα παιδιά ρωτάνε κάναμε κάτι εμείς; σας στεναχωρήσαμε; Παίρνουν όλο το βάρος πάνω τους, νιώθουν ότι φταίνε κάπου πρέπει οι γονείς να προλάβουν αυτό το συναίσθημα των παιδιών και να τους πουν ότι δεν φταίτε πουθενά εσείς.
Ήταν μια δική μας απόφαση. Εγώ με τον μπαμπά, εγώ με τη μαμά αντίστοιχα, αποφασίσαμε ότι δεν θα είμαστε πλέον μαζί. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα σταματήσει η αγάπη μας για εσάς, ότι θα πάψουμε να είμαστε γονείς. Για εσάς είναι πολύ βασικό τα παιδιά να το γνωρίζουν αυτό, ότι οι γονείς παραμένουν γονείς.
Επίσης πρέπει να δώσουν χώρο στα παιδιά για να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Είναι λογικό να υπάρχουν έντονα συναισθήματα και καλό είναι να τα προλάβουν. Μπορούν δηλαδή να τους δείξουν ότι κατανοούμε αυτή τη στιγμή ότι είστε θυμωμένοι ή νιώθετε λύπη και εμείς νιώθουμε λύπη.
Να αφήσουν τα παιδιά να εκφραστούν, ακόμα και να κλάψουν. Είναι πάρα πολύ φυσιολογικό όλο αυτό. Και επίσης τα παιδιά θα έχουν πολλές απορίες. Οπότε οι γονείς σε αυτό το σημείο θα πρέπει να απαντήσουν με ειλικρίνεια το τι ακριβώς έχει συμβεί και να δώσουν στα παιδιά να καταλάβουν ότι είμαστε εδώ να συζητήσουμε οτιδήποτε σας απασχολεί.
Και φυσικά το τελευταίο κομμάτι που πρέπει να συζητηθεί μόλις γίνει αυτή η ανακοίνωση, είναι και το πρακτικό. Τα παιδιά ρωτάνε και τώρα που θα μείνουμε θα μετακομίσουμε; Θα αλλάξουμε σπίτι; Θα αλλάξουμε σχολείο; Είναι κάποια ζητήματα τα οποία είναι λογικό να γεννηθούν στα παιδιά, οπότε οι γονείς θα πρέπει να ανακοινώσουν τις αποφάσεις τους.
Το πού θα μείνουν τα παιδιά αν ο πατέρας, η μητέρα αντίστοιχα μετακομίσουν, αν στο σπίτι το καινούριο θα υπάρχει δωμάτιο για αυτούς, ποιες δραστηριότητες θα κάνουν με τον κάθε γονέα; Το κάθε πότε θα βλέπουν τους γονείς; Είναι πολύ βασικά ζητήματα όλα αυτά και πρέπει να διευκρινιστούν από την πρώτη κιόλας στιγμή.
Διαζύγιο και παιδιά στην εφηβεία
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Πολύ ωραία. Τώρα στην τελευταία σας κουβέντα μου γεννήθηκε όχι μια απορία ουσιαστικά μου ήρθε εικόνα στο μυαλό το πόσο δύσκολο είναι, ίσως τώρα να φύγουμε λίγο από τα παιδιά, να πάω λίγο στους γονείς αν μου επιτρέπετε, στο πόσο δύσκολο είναι σε ένα γονέα όταν έρθει η στιγμή.
Και μιλάμε για παιδιά που είναι στην εφηβεία, όπου εκεί τίθεται και το ερώτημα του να επιλέξουν τα παιδιά με ποιον γονέα θα μένουν. Φαντάζομαι ότι θα είναι πάρα πολύ δύσκολη αυτή η ανακοίνωση για τον γονέα που θα δεχτεί, σε εισαγωγικά, την απόρριψη.
Έτσι θα το νιώσει εκείνη τη στιγμή, νομίζω. Οπότε κάνοντας το ερώτημα προς εσάς, θα ήθελα να μου πείτε ποια θα ήταν η συμβουλή σας στο πώς να λειτουργήσει ο γονιός και τη στιγμή που το ακούει και είναι μπροστά στο παιδί και ίσως μετέπειτα και στην υπόλοιπη ζωή του, ώστε να μπορέσει να το αντιληφθεί σωστά, όπως πρέπει και να αντιδράσει και απέναντι στο παιδί, σωστά;
Έφη Κοροβίλα:
Πολύ ωραία ερώτηση και καταλαβαίνω ότι σαν γονιός που είστε…
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Μου ήρθε σαν εικόνα και η δυσκολία που θα ένιωθα αν άκουγα κάτι τέτοιο από ένα παιδί μου και σίγουρα, δεν θα βάλω τώρα δεύτερο ερώτημα στο πρώτο, Γιατί μου γεννήθηκε επίσης και η δυσκολία του παιδιού στο να επιλέξει.
Αλλά ας μείνουμε σε αυτό που είπα πρώτα, δηλαδή στη δυσκολία που θα Και στο συναίσθημα το πολύ πολύ βαρύ φαντάζομαι, που θα νιώσει ένας γονιός σε αυτή την επιλογή. Οπότε πείτε μου λίγο σας παρακαλώ ποια θα ήταν η συμβουλή σας σε ένα γονιό όταν ακούσει αυτή την ανακοίνωση; Πως πρέπει να τη διαχειριστεί;
Έφη Κοροβίλα:
Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι εύκολο να το διαχειριστεί ένας γονιός. Αυτό που θα έλεγα εγώ σαν ψυχολόγος είναι ότι δεν πρέπει να το πάρει προσωπικά. Πρέπει να δούμε λίγο τα πράγματα με τη λογική. Για παράδειγμα, συνηθίζεται τα παιδιά να πηγαίνουν με τη μητέρα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πολλά παιδιά επιλέγουν να μείνουν με τον μπαμπά τους.
Αυτό έχει να κάνει και λίγο με τη σχέση που έχει χτιστεί μεταξύ των παιδιών και των γονιών. Για παράδειγμα, ένας πατέρας ο οποίος ενδεχομένως να έχει παραπάνω ελεύθερο χρόνο και έκανε πιο πολλά πράγματα με το παιδί του, πιο πολλές δραστηριότητες. Είναι λογικό το παιδί να θέλει να μείνει με τον πατέρα, Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν αγαπάει τη μητέρα.
Αλλά όταν η μητέρα, για παράδειγμα, εργάζεται πάρα πολλές ώρες και το παιδί αναγκάζεται να μένει στο σπίτι με βάση τη λογική, το παιδί θα επιλέξει να μείνει στον μπαμπά, οπότε δεν χρειάζεται να το πάρει. Προσωπικά εγώ αυτό που έχω να πω είναι ότι πρέπει να δώσουμε στο παιδί τον χώρο. Και τη δυνατότητα να αποφασίσει που νιώθει καλύτερα.
Πρέπει να του δώσουμε να καταλάβει ότι μπορεί να μην μένουν όλοι μαζί στο ίδιο σπίτι, αλλά υπάρχει η δυνατότητα όποια στιγμή θέλει να πάει είτε στο σπίτι είτε στο άλλο. Δεν σημαίνει ότι επειδή αποφάσισα ότι θα μείνει για παράδειγμα με τη μαμά, δεν μπορεί να πηγαίνει στον μπαμπά όποτε θέλει.
Δηλαδή και οι γονείς πρέπει να είναι λίγο ανοιχτοί σε αυτό το ενδεχόμενο, ότι ανά πάσα στιγμή το παιδί μπορεί να πάει είτε στο σπίτι είτε στο άλλο, καλό είναι να υπάρχει μια σταθερή βάση και για το παιδί είναι καλό να υπάρχει μια σταθερή βάση ότι εκεί είναι το σπίτι μου, εκεί μένω, αλλά να ξέρει ότι μπορεί να βλέπει τους γονείς του οποιαδήποτε στιγμή θέλει.
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Πολύ ωραία. Αντιλαμβάνομαι ότι ουσιαστικά αυτό που κρατάω είναι ότι ουσιαστικά δεν πρέπει να το πάρεις σαν μια απόρριψη. Το παιδί έκανε μια επιλογή που σε αυτή την ηλικία συνήθως δεν είναι, δεν έχουν πιο βαθιά σκέψη και δεύτερη σκέψη είναι το πρακτικό κομμάτι.
Το ότι ο μπαμπάς, η μαμά, ο μπαμπάς με πηγαίνει στις δραστηριότητες που κάνω στο ποδόσφαιρο είναι εκεί, μαζί μου για παράδειγμα, οπότε αυτό επιλέγω. Οπότε απλά αυτό να μην είναι να μην το πάρουν όπως είπα και προηγουμένως προσωπικά, ουσιαστικά να μην το θεωρήσουν ως απόρριψη, αλλά ως μια επιλογή ενός παιδιού.
Έφη Κοροβίλα:
Πρέπει να ‘χουν στο μυαλό τους ότι αφού το παιδί το επιλέγει, σημαίνει ότι νιώθει καλά με αυτή την επιλογή του. Δεν χρειάζεται να μπουν στη διαδικασία της συζήτησης και να προσπαθήσουν να το αποτρέψουν.
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Να του αλλάξουν γνώμη.
Έφη Κοροβίλα:
Να του αλλάξουν γνώμη, ακριβώς, πρέπει να του δώσουν τη δυνατότητα να αποφασίσει το ίδιο τι θέλει να κάνει.
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Πολύ ωραία μετά από αυτή τη μικρή παρένθεση να πάω στο επόμενο ερώτημά μου, το οποίο είναι πώς συνήθως…
Έφη Κοροβίλα:
Σε αυτό το κομμάτι δεν μιλάμε για οικογένειες, οι οποίες όμως. Υπάρχουν άλλα ζητήματα. Δηλαδή ένας γονέας ο οποίος δεν μπορεί λόγω κάποιου, ας πούμε. Κάποιου εθησμού για παράδειγμα, να αναλάβει ένα παιδί. Μιλάμε για οικογένειες οι οποίες και οι δύο γονείς μπορούν να ανταπεξέλθουν στον ρόλο τους ως γονέας.
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Πολύ σωστό και σημαντικό.
Έφη Κοροβίλα:
Να το διευκρινίσουμε.
Πιθανές αντιδράσεις των παιδιών
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Πολύ σωστή παρατήρηση. Ευχαριστώ πολύ κιόλας. Πάμε λοιπόν στο επόμενο ερώτημά μου, το οποίο είναι πώς συνήθως αντιδρούν τα παιδιά σε αυτή την ανακοίνωση;
Έφη Κοροβίλα:
Σίγουρα υπάρχουν πάρα πολλά συναισθήματα που θα πρέπει να διαχειριστούν και θα περάσουν πάρα πολλά από το μυαλό τους. Σίγουρα θα υπάρχει μια αποδιοργάνωση. Θα πρέπει να δώσουμε λίγο χρόνο για να καταλάβουν αυτή τη νέα συνθήκη, το πώς προχωράμε από εδώ και πέρα, το τι αλλάζει. Σίγουρα θα εντοπίσουμε συναισθήματα όπως λύπη.
Μπορεί να υπάρχουν πάρα πολλά ξεσπάσματα θυμού. Για παράδειγμα, τα παιδιά. Στην εφηβεία είναι πολύ σύνηθες να υπάρχουν πολύ έντονες εκρήξεις απέναντι στον άλλον γονέα. Εκεί οι γονείς πρέπει να δώσουν τον χρόνο στο παιδί και να κάτσουν να συζητήσουν μαζί του τι είναι αυτό το οποίο τον θυμώνει.
Πολλές φορές βλέπουμε γονείς, συγγνώμη, παιδιά τα οποία παρουσιάζουν δυσκολία αποχωρισμού από τον έναν τον άλλο γονέα. Μπορεί να υπάρξει μια πτώση στα μαθήματα. Υπάρχουν πάρα πολλά τα οποία μπορούμε να εντοπίσουμε, ανάλογα βέβαια και την ηλικία του κάθε παιδιού και το γνωστικό επίπεδο του παιδιού.
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Κατανοητό; Ευχαριστώ πολύ γι αυτήν την απάντηση. Ήταν κατατοπιστική. Πάμε τώρα να δούμε αν μπορούμε να ορίσουμε ως καλό και κακό διαζύγιο. Καταρχάς, πριν πάω στον όρο ότι υπάρχει καλό διαζύγιο.
Έφη Κοροβίλα:
Δεν θέλω να δώσω απαισιόδοξη απάντηση. Υπάρχει καλό διαζύγιο. Δεν είναι το σύνηθες, αλλά υπάρχει. Εξαρτάται από τους γονείς κυρίως, όχι από τα παιδιά, γιατί έχει να κάνει ξεκάθαρα με τη σχέση που έχει πλέον το ζευγάρι, με το αν πραγματικά θέλουν το καλό των παιδιών τους και με το τι επικοινωνία έχουν χτίσει πλέον μεταξύ τους.
Αν για παράδειγμα ένα ζευγάρι είναι 100% σίγουρο ότι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε πλέον μαζί, αλλά είμαστε γονείς και θα έχουμε επικοινωνία και θα είμαστε και για τα παιδιά μας και δεν θα έχουμε συγκρούσεις. Ναι, θα μπορούσε να είναι ένα καλό διαζύγιο ή για παράδειγμα να συζητάνε οτιδήποτε απασχολεί τα παιδιά και να το ανακοινώνουν ύστερα στα παιδιά πάλι υπάρχει ένα καλό διαζύγιο.
Από την άλλη όμως βλέπουμε ότι πολλοί γονείς, ενώ στην αρχή ξεκινάνε με αυτή την πρόθεση, όπως είπαμε και προηγουμένως, βλέπουμε στην πορεία μπαίνουν εκδικητικές συμπεριφορές, εγωιστικές συμπεριφορές.
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Γιατί μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για ένα διαζύγιο που λογικά θα ήρθε απο μία αντίδραση.
Έφη Κοροβίλα:
Δεν είναι όλα εύκολα και συνήθως υπάρχει αυτό. Δεν υπάρχει καλή πλευρά. Όμως δεν θέλω να πω ότι δεν υπάρχει και δεν υπάρχει και το καλό διαζύγιο εξαρτάται ξεκάθαρα από τους γονείς και το πώς βλέπουν την κατάσταση και πόσο έτοιμοι να υποστηρίξουν αυτή την απόφαση που πήραν.
Πως να αποφύγετε ένα κακό διαζύγιο
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Πολύ ωραία. Πώς λοιπόν μπορεί να αποφευχθεί ένα κακό διαζύγιο; Με ποιους τρόπους μπορεί να το προλάβουμε αυτό;
Έφη Κοροβίλα:
Πρώτα απ όλα είναι καλό να συμβουλεύονται οι γονείς έναν ειδικό ψυχικής υγείας για να. Θέσουν όλους τους προβληματισμούς τους, όλα τα συναισθήματα τους και όλες τις σκέψεις τους γενικότερα. Να μπουν τα πράγματα σε μια σειρά μεταξύ τους, έτσι ώστε αυτό να μην έχει αντίκτυπο στα παιδιά.
Γιατί πολλές φορές βλέπουμε ότι γονείς οι οποίοι δεν μπορούν να διαχειριστούν οι ίδιοι τα δικά τους συναισθήματα, δεν μπορούν να διαχειριστούν αυτή την κατάσταση. Βάζουν τα παιδιά στη μέση. Δηλαδή δίνουν στα παιδιά ένα ρόλο που δεν τους αρμόζει, δεν πρέπει τα παιδιά να μπουν στη θέση του διαμεσολαβητή, οπότε καλό είναι να συμβουλεύονται πρώτα κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας.
Ενδεχομένως να κάνουν και μια δική τους θεραπεία πέρα από τη συμβουλευτική. Και να τα βάλουν όλα αυτά στην άκρη για να δουν το καλό των παιδιών τους. Και ότι από τη στιγμή που πήρε αυτή την απόφαση, αυτό που μετράει πλέον είναι να είναι εκεί σαν γονείς και να βάλουν τους εγωισμούς στην άκρη.
Επίλογος
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Πολύ ωραία! Κλείνοντας λοιπόν το σημερινό μας επεισόδιο, θα ήθελα να μου πείτε μια γενική συμβουλή στους γονείς οι οποίοι έχουν αποφασίσει να προχωρήσουν σε ένα διαζύγιο. Δεν θα το πάω ένα βήμα πιο πριν ή αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. Μπορούμε να κάνουμε πως μπορούμε, εάν αυτό είναι εφικτό, να αποτρέψουμε ένα διαζύγιο.
Το κρατάμε αυτό για μια επόμενη συζήτηση. Από τη στιγμή λοιπόν που έχουν αποφασίσει να ακολουθήσουν αυτή τη αυτή την οδό, ποια θα ήταν σαν κατακλείδα να μας πείτε οι συμβουλή σας πώς να λειτουργήσουν πιο σωστά, πάντα με γνώμονα τη σημερινή κουβέντα όσον αφορά το αντίκτυπο που θα έχει στα παιδιά τους;
Έφη Κοροβίλα:
Αυτό που έχω να πω είναι ότι δεν πρέπει να ξεχνάνε ότι είναι γονείς. Μεταξύ τους μπορεί να υπήρχαν διάφορα προβλήματα, να μην μπόρεσαν να τα λύσουν, αλλά έχουν φέρει στον κόσμο ένα παιδί ή κάποια παιδιά. Αυτά τα παιδιά δεν χρειάζεται να επωμιστούν όλα αυτά που οι γονείς δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν.
Πρέπει να μεγαλώσουν όσο πιο ήρεμα γίνεται, νιώθοντας ασφάλεια απέναντι τους γονείς. Γιατί είναι σημαντικό και μακροπρόθεσμα να το δούμε λίγο αυτό, ότι τα παιδιά δεν χρειάζεται να βιώσουν τραυματικά όλη αυτή τη νέα συνθήκη.
Μπορεί να τη βιώσουν και με έναν πολύ φυσιολογικό τρόπο, αν οι γονείς έχουν μπορέσει φυσικά να τη διαχειριστούν με έναν τρόπο ήρεμο και φυσιολογικό. Οπότε αυτό που συνιστώ είναι ηρεμία. Αν κάτι τους προβληματίζει και νιώθουν ότι δεν μπορούν να το διαχειριστούν, να ζητάνε τη συμβουλή ενός ειδικού ψυχικής υγείας. Δεν είναι κακό. Το κάθε ζευγάρι είναι διαφορετικό.
Δηλαδή κι εμείς οι ειδικοί πάμε ανάλογα με το ποιον έχουμε απέναντί μας.
Φιλιππόπουλος Διονύσης:
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
Έφη Κοροβίλα:
Εγώ σας ευχαριστώ.
Φιλιππόπουλος Διονύσης:
Θα ανανεώσουμε το ραντεβού μας σίγουρα σε ένα επόμενο post στα σχέδιά μας είναι και ένα workshop που θέλουμε να βγάλουμε κάποια στιγμή. Έχουμε τα webinars που έχουμε ώστε να μπορεί να παρακολουθεί ο κόσμος. Έχουμε μια αρκετά καλή συνεργασία εδώ και πολύ καιρό. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για το σημερινό επεισόδιο. Καλό σας βράδυ
