Ακούστε το podcast
Τι θα συζητήσουμε
H γνώση των βασικών αρχών των πρώτων βοηθειών δεν αποτελεί πολυτέλεια, αλλά αναγκαιότητα καθώς είναι απολύτως βέβαιο κάποια στιγμή θα βρεθούμε σε συνθήκες που θα κληθούμε να βοηθήσουμε έναν συνάνθρωπό μας ο οποίος θα χρειάζεται τη βοήθειά μας. Σε περιπτώσεις πάλι λιγότερο σοβαρών περιπτώσεων η συχνότητα παρέμβασης αυξάνεται δραματικά.
Είτε πρόκειται για έναν απλό τραυματισμό είτε για μια πιο σοβαρή κατάσταση, η γρήγορη και σωστή επέμβαση μπορεί να κάνει τη διαφορά. Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί μύθοι και παρανοήσεις γύρω από τις τεχνικές και τις πρακτικές των πρώτων βοηθειών, οι οποίοι μπορεί να οδηγήσουν σε λάθος ενέργειες με σοβαρές συνέπειες.
Στο σημερινό podcast με καλεσμένο τον κο Σπύρο Ρουσόπουλο ο οποίος με την ειδικότητα του διασώστη, θα μας βοηθήσει να διερευνήσουμε κάποιους από τους πιο διαδεδομένους μύθους γύρω από τις πρώτες βοήθειες καθώς και ν’ αποκαλύψουμε την αλήθεια πίσω από αυτές τις ζωτικής σημασίας δεξιότητες .
Απομαγνητοφώνηση
Διονύσης Φιλιπποπουλος:
Καλώς ήρθατε στα podcast επεισόδια της LearnHealth. Τον απόλυτο προορισμό γνώσης και ενημέρωσης σε θέματα που αφορούν τον τομέα της υγείας, της ευεξίας, αυτοβελτίωσης και γονεϊκότητας.
Στη LearnHealth πιστεύουμε πως η καλή υγεία, ατομική ανάπτυξη, βελτίωση των προσωπικών και επαγγελματικών σχέσεων, όλα ξεκινάνε από τη γνώση και τη σωστή ενημέρωση. Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να εμπλουτίσετε τις γνώσεις σας καθώς και να ενημερωθείτε σωστά από το να συνδεθείτε με έναν επαγγελματία υγείας με εξειδίκευση σε ένα από τους παραπάνω κλάδους.
Είμαι ο Διονύσης Φιλιππόπουλος, συνιδρυτής και project μάνατζερ της LearnHealth και σας καλωσορίζω στο σημερινό επεισόδιο στο οποίο θα αναφέρουμε τους μύθους και τις αλήθειες στις πρώτες βοήθειες.
Μαζί μας σήμερα θα έχουμε τον κύριο Σπύρο Ρουσόπουλο, ο οποίος με την ειδικότητα του διασώστη θα μας δώσει τις κατάλληλες πληροφορίες. Θα μας επιτρέψετε όμως, επειδή ο Σπύρος είναι χρόνια φίλος και έχουμε συνεργαστεί σε πολλά επίπεδα, η κουβέντα μας σήμερα να γίνει στον ενικό.
Οπότε Σπύρο καλησπέρα!
Σπύρος Ρουσόπουλος:
Καλησπέρα Διονύση.
Καλησπέρα και στους ακροατές. Είμαι πολύ χαρούμενος σήμερα για το θέμα που έχεις επιλέξει, Μύθοι και Αλήθειες στις Πρώτες Βοήθειες γιατί θα μας βοηθήσει να γίνει κατανοητό ο σωστός τρόπος αντιμετώπισης συχνών περιστατικών που μπορεί να συναντήσουμε στο σπίτι μας, στη δουλειά μας, στη βόλτα μας και στο δρόμο.
«Γύρισμα της γλώσσας»
Διονύσης Φιλιπποπουλος:
Λοιπόν Σπύρο. Όπως προανέφερα και προηγουμένως, επειδή σε γνωρίζω προσωπικά και εκτιμώ πάρα πολύ τη δουλειά σου και πραγματικά είναι μεγάλη μου χαρά και τιμή που είσαι σήμερα μαζί μας εδώ, θα ξεκινήσουμε με ένα με μια ερώτηση που θα σου κάνω για το πρώτο μύθο, ο οποίος το γνωρίζω και προσωπικά επειδή είμαι στον αθλητισμό πάρα πολλά χρόνια με την κλασική ατάκα που έχουμε ακούσει όλοι μας και στη ζωή μας έξω, αλλά πολύ περισσότερο στον αθλητισμό που συμβαίνει τουλάχιστον μου έχει συμβεί εμένα αρκετές φορές.
Είναι το «γύρισμα της γλώσσας». Πάμε λοιπόν να μας δώσεις τις πληροφορίες και τις γνώσεις σου όσον αφορά στο σε εισαγωγικά «γύρισμα της γλώσσας».
Σπύρος Ρουσόπουλος:
Η αλήθεια είναι Διονύση ότι το συναντάω και σήμερα πολύ συχνά αυτό το μύθο που ακούγεται γύρισμα γλώσσας που συνήθως, που στην ουσία τη θέλουν να πούνε ότι έχει γυρίσει η γλώσσα και έχει φράξει τον αεραγωγό.
Αυτό δίνει τη λάθος εντύπωση στον κόσμο που ακούει γύρισμα γλώσσας, ώστε στην αντιμετώπιση τους να νομίζουν ότι πρέπει να ξεδιπλώσει τη γλώσσα προς τα μπροστά, ώστε να απελευθερώσουν πάλι τον αεραγωγό.
Αυτό είναι ένας μύθος και είναι μεγάλο λάθος που μπορεί να φέρει μέχρι και τραυματισμούς στον πάσχοντα εκείνη τη στιγμή. Γιατί έχουμε δει να γίνονται χειρισμοί με κουτάλια, με αυτοσχέδια αντικείμενα που έχουν εκείνη τη στιγμή μπροστά τους.
Διονύσης Φιλιπποπουλος:
Θα σε διακόψω λίγο Σπύρο μου και θα σου πω ότι αυτό που λες το έχω δει να συμβαίνει. Ήμουνα και μικρός τότε σε ηλικία, σε ένα γήπεδο που τότε ασχολούμουν με το ποδόσφαιρο και είχε γίνει στα μάτια μου ένας τερματοφύλακας χτύπησε, έγινε αυτό που λες και μπήκα σε διαδικασία τότε δεν ξέρω τι ακριβώς ήταν, αν ήταν ειδικότητα γιατρού τελοσπάντων, να σπάσουν τα δόντια ώστε να βρουν διέξοδο να ανοίξουν το στόμα.
Σπύρος Ρουσόπουλος:
Θα ταυτιστεί πολύ κόσμος!
Διονύσης Φιλιπποπουλος:
Ναι είμαι, είμαι σίγουρος.
Σπύρος Ρουσόπουλος:
Σκέψου προπονητές, σκέψου στην μπάλα, στο μπάσκετ, πόσοι έχουν συναντήσει, πόσα τέτοια περιστατικά.
Διονύσης Φιλιπποπουλος:
Συνήθως αυτό έχω να σε ρωτήσω και λέω ήταν μια απορία όσες φορές το έχω δει να συμβαίνει μπροστά μου συνέβαινε σε πτώση που το κεφάλι χτυπούσε πίσω. Αυτό ισχύει.
Σπύρος Ρουσόπουλος:
Όχι, Είναι καθαρά, ξεκάθαρα η στάση του σώματος.
Διονύσης Φιλιπποπουλος:
Ωραία. Πες μας δυο λόγια λοιπόν, να μην σε ξανάδιακόψω.
Σπύρος Ρουσόπουλος:
Η αλήθεια σε αυτό είναι ότι η γλώσσα είναι ένας μυς, έτσι ώστε όταν ένας άνθρωπος έχει χάσει τις αισθήσεις του, οι μύες χαλαρώνουν, όπως και η γλώσσα. Λόγω της βαρύτητας, η γλώσσα πέφτει προς τα πίσω και φράζει τον αεραγωγό.
Αυτό γίνεται στην ουσία. Υπάρχει μια τεχνική εύκολη τεχνική που μπορούμε να κάνουμε ώστε να απελευθερώσουμε το αρωγό με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα.
Διονύσης Φιλιπποπουλος:
Μπορείς να μας εξηγήσεις ποια είναι αυτή τεχνική με απλά λόγια που να τα καταλάβουμε και οι ακροατές μας και ίσως κάποια στιγμή να τους φανεί χρήσιμο;
Σπύρος Ρουσόπουλος:
Φυσικά βιώνεις και θα είναι πολύ σημαντικό. Τοποθετούμε την μία παλάμη στον αυχένα και την άλλη παλάμη στο μέτωπο. Ανασηκώνουμε το κεφάλι ώστε να ανυψωθεί το πηγούνι. Μετά αφήνουμε το χέρι από τον αυχένα και με τα δύο δάχτυλα, πιάνοντας το πηγούνι, ανοίγουμε το στόμα.
Με αυτό τον τρόπο η γλώσσα επανέρχεται στην αρχική της θέση και έτσι πετυχαίνουμε την απελευθέρωση αεραγωγού. Τόσο απλά και με ασφάλεια!
Διονύσης Φιλιπποπουλος:
Πάρα πολύ ωραία! Ακούγεται πάρα πολύ απλό. Νομίζω ότι είναι μια πάρα πολύ καλή πληροφορία! Εδώ σίγουρα θα σκεφτήκαμε όλοι μας ότι πόσοι άνθρωποι δυστυχώς μπορεί να χάσουν τη ζωή τους με διαφορετικές αντιμετωπίσεις, αλλά τέλος πάντων.
Ας δούμε λοιπόν από εδώ και πέρα ο καθένας μας πώς μπορεί να ενημερωθεί όσο γίνεται καλύτερα, ώστε να μπορεί να δώσει μια χρήσιμη βοήθεια σε έναν άνθρωπο και πόσο μάλλον σε κάτι τόσο απλό που τελικά φάνηκε από αυτό που είπες πόσο απλό είναι.
Γνωρίζω ότι υπάρχουν χώρες στις οποίες είναι υποχρεωτικό να γνωρίζεις πρώτες βοήθειες για να δουλέψεις οπουδήποτε. Είναι κάτι που δεν το έχω ακούσει. Μου φάνηκε πάρα πολύ φυσιολογικό και λογικό γιατί οι άνθρωποι γύρω μας συνεχώς κινδυνεύουν και αν δεν γνωρίζεις, είτε μπορείς να κάνεις κάτι λάθος ή στην τελική γιατί να μην γνωρίζεις να μπορείς να σώσεις μια ζωή;
Αυτό λοιπόν στην Ελλάδα δεν γίνεται. Πιστεύεις ότι θα ήταν πολύ σημαντικό να γίνει;
Σπύρος Ρουσόπουλος:
Και εδώ είναι πολύ σημαντική παρατήρηση σου και σίγουρα αυτό δεν το ξέρει πολύς κόσμος και η Ελλάδα μας ως κράτος μέλος της Ευρώπης, ισχύει το ίδιο και για εμάς;
Άρα Διονύση, σύμφωνα με τον νόμο του Συντάγματος της Ελλάδας και του Κώδικα για την Υγεία και την Ασφάλεια των Εργαζομένων και σύμφωνα με το άρθρο 45 του παρόντος νόμου, όλοι οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού αλλά και του δημόσιου τομέα θα πρέπει να παρακολουθούν σεμινάρια εκπαίδευσης καθώς και να ενημερώνονται τακτικά για θέματα σχετικά με την παροχή πρώτων βοηθειών.
Αυτό ορίζει ο νόμος.
Διαχείριση στη ρινορραγία
Διονύσης Φιλιπποπουλος:
Εντάξει, πολύ πολύ σημαντικό αυτό δεν το γνώριζα. Οπότε αν είναι κάτι που θα έπρεπε να ισχύει, αλλά δεν ισχύει, εντάξει, αυτό είναι κάτι το οποίο για τη δικιά μας κουβέντα πάντως σας πληροφορώ είναι πάρα πολύ σημαντική.
Ελπίζω κάποια στιγμή να γίνει πράξη γιατί θα βοηθήσει πάρα πολύ νομίζω πάρα πολλούς ανθρώπους. Πάμε λοιπόν τώρα σε ένα άλλο πολύ μεγάλο θέμα, κάτι που συναντάμε αρκετά συχνά και είναι η αιμορραγία από τη μύτη. Θα ξεκινήσω εγώ με έναν μύθο το οποίο ακούμε συχνά, τη στάση του σώματος δηλαδή ουσιαστικά, που σηκώνουμε το κεφάλι ψηλά και πιέζουμε τη μύτη.
Πες μας λίγο σε παρακαλώ ποιος είναι σωστός τρόπος αντιμετώπισης σε αυτή την περίπτωση;
Σπύρος Ρουσόπουλος:
Καταρχάς η ρινορραγία όντως είναι πολύ συχνό φαινόμενο. Η αιμορραγία από τη μύτη που συνήθως οφείλεται σε αιμορραγία που είναι από τα αγγεία που βρίσκονται μέσα στα ρουθούνια. Αυτό όπως είπες, μπορεί να παρατηρηθεί μετά από ένα χτύπημα στη μύτη ή ακόμα και μετά από ένα φτέρνισμα, από ένα ξύσιμο ή από ένα έντονο φύσημα της μύτης.
Αυτό που είπες για τη λάθος στάση σώματος που τους βάζουμε να σηκώσουν είναι το κεφάλι ψηλά, να πιέζουν τη μύτη. Είναι λάθος γιατί αυτό βοηθά δυστυχώς στην κατάποση του αίματος και αυτό μπορεί να προκαλέσει ναυτία ή και εμετό.
Άρα είναι κάτι που δεν το θέλουμε, αλλά έχει μόνο αρνητικά αποτελέσματα. Η σωστή στάση σώματος σε αυτό είναι καταρχάς να ηρεμήσουμε τον ασθενή, τον πάσχοντα να τον βάλουμε να κάτσει να γείρει το κεφάλι του μπροστά κοιτώντας προς το θώρακά του και να τον βάλουμε με τα δύο του δάχτυλα να πιέσει τη μύτη του στα μαλακά μόρια κάτω από το οστέινο τμήμα της μύτης.
Τον ενθαρρύνουμε να αναπνέει από το στόμα και να φτύνει ότι αίμα έχει έρθει στο στόμα του, να το φτύνει και να μην το καταπίνει για τους λόγους που είπαμε, πριν έρθει ναυτία και να μην του ρθει εμετός. Σκοπός μας είναι να εξασφαλίσουμε την ελεύθερη αναπνοή, εμποδίζοντας την εισρόφηση αίματος και να σταματήσουμε την αιμορραγία.
Διονύσης Φιλιπποπουλος:
Πολύ ωραία! Νομίζω ότι με κάλυψες εμένα, οπότε φαντάζομαι και τον κόσμο μας ακούει. Εδώ λοιπόν ήρθα να σας κάνω μια ερώτηση. Παρέχουμε αυτές τις πρώτες βοήθειες, τις απλές. Από ποια στιγμή και μετά αρχίζουμε να ανησυχούμε ώστε να καλέσουμε ιατρική βοήθεια;
Σπύρος Ρουσόπουλος:
Πιέζοντας τη μύτη ξεκινάμε την πιέζουμε για 10 λεπτά. Ο άμα η αιμορραγία δεν έχει σταματήσει. Συνεχίζουμε για άλλα 10 λεπτά. Αν δούμε ότι συνεχίζεται πάνω από μισή ώρα η αιμορραγία, τότε είναι που καλούμε την ιατρική βοήθεια.
Επίσης αν δούμε και πιο πριν ότι έχει έντονη ζάλη, πάλι ενημερώνουμε για ιατρική βοήθεια. Δεν καθυστερούμε. Γενικότερα η αιμορραγία από τη μύτη μπορεί να έχει και έντονη αιμορραγία. Δεν πρέπει να μας ανησυχήσει αυτό, ούτε τον ασθενή.
Πρέπει να είμαστε ήρεμοι και εμείς και να ηρεμούμε και τον ασθενή. Μετράμε και καλούμε όταν κρίνουμε απαραίτητο. Διονύση, απλά θέλω να σημειώσω εδώ ότι οι αιμορραγίες που αναφέραμε αυτή τη στιγμή από τη μύτη είπαμε για καθημερινές, όπως ένας απευθείας χτύπημα στη μύτη, ένα ξύσιμο. Απλά πραγματάκια.
Σίγουρα υπάρχουν και πιο σύνθετες περιπτώσεις που μπορεί να είναι υπό φαρμακευτική αγωγή ο πάσχων ή να έχουμε μια σοβαρή κρανιοεγκεφαλική κάκωση και να έρθει και μια αιμορραγία. Εκεί περιπλέκονται τα πράγματα.
Διονύσης Φιλιπποπουλος:Εδώ μου δίνεις και μια πάσα να πω, να αναφέρω στο κοινό ότι έτσι κι αλλιώς είμαστε μια διαδικασία, Σπύρο να φτιάξουμε μια σειρά σεμιναρίων στην LearnHealth που να έχει να κάνει με πρώτες βοήθειες που νομίζω θα είναι κάτι πάρα πάρα πολύ χρήσιμο και κάτι πάρα πολύ ενδιαφέρον και σίγουρα θα έρθουν και κάποια άλλα πιο συγκεκριμένα, πιο εξειδικευμένα ίσως με άλλες θεματολογίες και εκεί ίσως αναπτύξουμε και ένα από αυτά τα θέματα.
Πρώτες βοήθειες και εγκάυματα
Λοιπόν να περάσουμε στο επόμενο, στην επόμενη ερώτησή μου, στο επόμενο θέμα που είναι τα εγκαύματα. Εδώ λοιπόν ένας μύθος είναι ότι στα εγκαύματα πρέπει να βάλουμε πάνω διάφορα πράγματα όπως αυγό, ντομάτα, οδοντόκρεμα.
Ό, τι κι αν έχουμε ακούσει από τους γονείς μας να τους παππούδες μας. Θα ήθελα και εδώ να μας δώσεις μια απάντηση σε αυτό. Σε παρακαλώ.
Σπύρος Ρουσόπουλος:
Η αλήθεια είναι και αυτό πολύ σύνηθες και πιστεύω ότι οι περισσότεροι θα έχουμε βιώσει ένα ανάλογο περιστατικό.
Διονύσης Φιλιπποπουλος:
Για οδοντόκρεμα σίγουρα.
Σπύρος Ρουσόπουλος:
Καλά όλα αυτά, αλλά τα πιο πολλά είναι για σαλάτα όπως τα βλέπω. Η αλήθεια είναι ότι μπορεί να προκαλέσουν δύο πράγματα. Πχ η οδοντόπαστα που είπες επειδή ξηραίνεται και κολλάει αφαιρείται πολύ δύσκολα από το τραύμα και μπορεί να προκαλέσει επιδείνωση της πληγής.
Να μην τα πιάσω όλα αναλυτικά. Ας πάμε στην ουσία, που η ουσία είναι σωστή αντιμετώπιση και σωστή γενική αντιμετώπιση των μικρών εγκαυμάτων. Κατ αρχάς πρέπει να ενθαρρύνουμε τον πάσχοντα. Πρέπει να βάλουμε το μέρος σώματος που έχει πάθει το έγκαυμα κάτω από κρύο νερό που τρέχει σιγά σιγά ή μέσα σε κρύο νερό για 10 λεπτά περισσότερο αν ο πόνος επιμένει.
Προσοχή εδώ ότι το νερό δεν πρέπει να πέφτει απευθείας πάνω στο έγκαυμα, αλλά λίγα εκατοστά πιο πάνω. Όχι απευθείας. Βγάζουμε προσεκτικά ό, τι σφίγγει το δέρμα, όπως δαχτυλίδια, ρολόγια, ζώνη, παπούτσια. Πριν αρχίσει να δημιουργείται το οίδημα στην περιοχή.
Σκεπάζουμε την περιοχή με ένα καθαρό, κατά προτίμηση αποστειρωμένο αλλά όχι χνουδωτό επίθεμα. Μεγάλη προσοχή σε αυτό, γιατί προσκολλάει το χνουδωτό. Αλλά υπάρχουν και κάποια μη, όπως να μη χρησιμοποιούμε αυτοκόλλητες γάζες.
Να μη σκεπάζουμε και να μη σκάμε τις πομφόλυγες λέγεται κανονικά, αλλά θα το πω οι φουσκάλες που δημιουργούνται έτσι για να είναι λίγο κατανοητό γιατί οι φουσκάλες βοηθάνε και στην επούλωση. Και αν έχετε οποιοδήποτε αμφιβολίες για τη βαρύτητα της βλάβης ζητάμε ιατρική βοήθεια.
Δάγκωμα φιδιού
Διονύσης Φιλιπποπουλος:
Πολύ ωραία Σπύρο! Ευχαριστώ πολύ και για αυτή την απάντηση. Ένα ακόμα λοιπόν θέμα που θέλω να δούμε ένα περιστατικό τελοσπάντων που συμβαίνει αρκετά συχνά και να δούμε και εδώ έναν μύθο τον οποίο παρατηρούμε συχνά, είναι το δάγκωμα του φιδιού.
Παρατηρούμε λοιπόν να προσπαθείς να απορροφηθεί το δηλητήριο. Διασχίζουμε την περιοχή, σφίγγουμε σφιχτά το σημείο. Λίγο πιο πάνω, λίγο πιο κάτω. Πάμε λίγο να μας πεις κάτι αυτό;
Σπύρος Ρουσόπουλος:
Σωστά Διονύση. Καταρχάς να ξέρουμε ότι το μόνο δηλητηριώδες φίδι στην Ελλάδα και στην Ευρώπη είναι η οχιά. Από εκεί και πέρα, ναι, όντως έχουμε ακούσει ότι σκίζουμε την περιοχή που πάλι μπορεί να κάνουμε μεγαλύτερη έκταση βλάβης και να αυξήσουμε και την απορροφητικότητα του δηλητηρίου στον οργανισμό. Άρα αυτά κάνουν μόνο κακό.
Είναι μύθος και δεν πρέπει να ακουστούν με τίποτα. Η σωστή αντιμετώπιση κατ αρχάς είναι να ξαπλώσουμε τον πάσχοντα και να τον συμβουλέψουμε να μην κινείται. Δεν θέλουμε να αυξήσει την αιματική ροή. Θέλουμε να επιβραδύνουμε τον χρόνο μετάδοσης του δηλητηρίου στον οργανισμό.
Ακινητοποιούμε το τραυματισμένο μέρος και το κρατάμε χαμηλότερα από το ύψος της καρδιάς. Πλένουμε σχολαστικά το τραύμα με σαπούνι και νερό αν υπάρχουν ή ακόμα μπορεί να κάνουμε χρήση αντισηπτικού στο σημείο του δαγκώματος μιλάω.
Γενικά το παρατηρούμε τον ασθενή, είμαστε δίπλα του και το παρακολουθούμε γιατί μπορεί να κάνει κάποιο αλλεργικό σοκ λόγω του δαγκώματος. Φροντίζουμε για την άμεση μεταφορά του σε νοσοκομείο. Είναι πολύ σημαντικό.
Διονύσης Φιλιπποπουλος:
Πολύ ωραία! Εδώ μου γεννήθηκε ένα ερώτημα Σπύρο. Αν δεν ξέρουμε το είδος του φιδιού, δεν το έχουμε δει και να το έχουμε δει μπροστά μας να μην ξέρουμε αν αυτό το φίδι είναι δηλητηριώδες ή οχιά, όπως προανέφερες. Τι κάνουμε σε αυτή τη περίπτωση; Πως μπορούμε να κρίνουμε;
Σπύρος Ρουσόπουλος:
Η αλήθεια είναι ότι πιο παλιά λέγανε μέχρι να πιάσουμε το φίδι και να το πάμε και αυτό στο νοσοκομείο ώστε να δούνε τι φίδι ήταν. Αλλά αυτό έχει αλλάξει, προφανώς γιατί δεν είχες την ασφάλεια σου.
Αυτό απλά που μπορούμε να δούμε είναι τα αποτυπώματα που αφήνει το φίδι στο δάγκωμα του πάνω στο δέρμα μας. Δηλαδή ένα δηλητηριώδες φίδι έχει ένα χαρακτηριστικό που αφήνει δύο οπές, δύο τρύπες πάνω στο δέρμα μας. Γύρω γύρω έχει οίδημα και ερυθρότητα. Αυτό συνήθως είναι από το φίδι, το δηλητηριώδες, το μη δηλητηριώδες συνήθως αφήνει δύο παράλληλες γραμμές, αλλά όπως και να’χει προέχει η άμεση μεταφορά του σε νοσοκομείο για τη σωστή αντιμετώπιση του.
Διονύσης Φιλιπποπουλος:
Λοιπόν, νομίζω ότι κάπου εδώ φτάσαμε στο τέλος Σπύρο, αλλά θα ήθελα πριν κλείσουμε να σου κάνω μια ερώτηση. Ένας πολίτης λοιπόν που έχει παρακολουθήσει σεμινάρια πρώτων βοηθειών και έχει τις βασικές γνώσεις, μπορεί να παρέχει βοήθεια στο συνάνθρωπό του όταν δεν έχει ανάγκη.
Σπύρος Ρουσόπουλος:
Διονύση αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό που λες, γιατί πρέπει να κάνουμε ξεκάθαρο ότι ο σκοπός της παροχής των πρώτων βοηθειών είναι να διατηρηθεί στη ζωή για να μη χειροτερέψει η κατάστασή του και για να αναρρώσει πιο γρήγορα.
Πρώτες βοήθειες μπορούμε να παρέχουμε όλοι. Πρώτες βοήθειες είναι να καλέσουμε στο 166. Πρώτες βοήθειες είναι να κατεβάσουμε το γενικό του ηλεκτρισμού του ηλεκτρικού ρεύματος. Πρώτες βοήθειες είναι να τραβήξουμε και το νερό όταν πνίγεται.
Μπορούμε να το κάνουμε όλοι. Ακόμα και χρήση εξωτερικού αυτόματου απινιδωτή μπορεί να κάνει ένας πολίτης χωρίς ειδικές γνώσεις. Απλά η παρακολούθηση το σεμιναρίων και να αποκτήσουμε γνώσεις στο αντικείμενο θα μας δώσει κατ αρχάς την ασφάλεια τη δικιά μας της προσέγγισης του ασθενή ώστε να μπορέσουμε αποτελεσματικά να παρέχουμε την ειδικευμένη βοήθεια.
Η γνώση θα μας φέρει ψυχραιμία. Η γνώση θα μας φέρει σωστή αντιμετώπιση και σωστό αποτέλεσμα.
Αυτό που θέλουμε.
Κλείνοντας
Διονύσης Φιλιπποπουλος:
Λοιπόν, σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη σημερινή μας κουβέντα. Σπύρο, εγώ θέλω να πω κάτι στο τέλος. Ένας άνθρωπος λοιπόν ο οποίος έχω γνώσεις πρώτων βοηθειών, τις βασικές γνώσεις και την πιστοποίηση μου που συνεχώς ανανεώνω και είμαι και τυχερός που έχω και σένα δίπλα μου και ότι θέλω να ρωτήσω μπορώ να απευθυνθώ!
Αυτό που θέλω να πω και στο κοινό είναι ότι εκτός του ότι όταν έχεις τη γνώση μπορείς να σώσεις έναν άνθρωπο, μπορεί να έχει τη δυνατότητα να σώσει έναν άνθρωπο. Νοιώθεις τη σιγουριά και για τους δικούς σου ανθρώπους, τους οικείους σου, ότι τα βασικά πράγματα μπορούν να γίνουν σπίτι σου, στο παιδί σου, στον σύζυγό σου, στη σύζυγό σου, στους γονείς σου.
Ότι μπορείς να τους δώσεις τις πρώτες βοήθειες. Και αυτό είναι αρκετά σημαντικό και πρέπει να το καταλάβει και να κάτσει να σκεφτεί μόνος του αν αυτό είναι κάτι το οποίο το θέλει στη ζωή του και αν το θέλει. Σίγουρα υπάρχουν τρόποι να πάρει τη γνώση.
Εδώ εμείς είμαστε, όπως προανέφερα και προηγουμένως και στα επόμενα επεισόδια τα podcasts που θα κάνουμε μαζί, αλλά και πιο πολύ στα σεμινάρια που θα ξεκινήσουμε. Μια σειρά σεμιναρίων πρώτων βοηθειών η οποία θα είναι πάρα πολύ αναλυτική και σε πάρα πολύ υψηλά επαγγελματικό επίπεδο.
Να έρθει να πάρει τη γνώση έτσι ώστε να νιώθει ο ίδιος τη σιγουριά και την ασφάλεια ότι μπορεί να κάνει το καλύτερο δυνατόν για τους δικούς του, τους οικείους του και τους συνανθρώπους του γενικότερα. Σε ευχαριστώ λοιπόν πάρα πολύ και σε χαιρετώ και ανανεώνουμε το ραντεβού μας για τα επόμενα σεμινάρια πάνω στις πρώτες βοήθειες.
Σπύρος Ρουσόπουλος:
Και εγώ σε ευχαριστώ πολύ Διονύση! Καλή συνέχεια να έχεις!
