Ακούστε το podcast
Τι θα συζητήσουμε
Επικοινωνία είναι ο τρόπος να εκφράσουμε τις ανάγκες μας, να αποδείξουμε ότι έχουμε δίκιο και να επιβεβαιώσουμε την αξία μας. Επικοινωνώ σημαίνει ακούω αυτό που έχει να μου πει ο άλλος, κάνω ερωτήσεις ώστε να τον κατανοήσω, απαντάω με σαφήνεια σε αυτό που με ρωτάει και λέω αυτό εννοώ κι όχι αυτό που υπονοώ!
Δεν γίνεται να μην επικοινωνούμε!
Η επικοινωνία επηρεάζει όλα όσα συμβαίνουν ανάμεσα στους ανθρώπους. Πρόκειται για τον σημαντικότερο παράγοντα που καθορίζει το τι είδους σχέσεις θα δημιουργήσει το άτομο με τον εαυτό του και με το περιβάλλον του και πως θα χειριστεί τη ζωή του.
Στο σημερινό επεισόδιο με καλεσμένες την NLP και Life Coach κα Βίβιαν Μαγαλιά, καθώς και την Ψυχολόγο κα Δώρα Κακαΐτσα, θα συζητήσουμε την σημασία της επικοινωνίας λέξεων και συναισθημάτων σε επίπεδο προσωπικών και επαγγελματικών σχέσεων.
Απομαγνητοφώνηση
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Καλώς ήρθατε στα podcast επεισόδια της LearnHealth. Τον απόλυτο προορισμό γνώσης και ενημέρωσης σε θέματα που αφορούν τον τομέα της υγείας, της ευεξίας, αυτοβελτίωσης και γονεϊκότητας.
Στην LearnHealth πιστεύουμε πως η καλή υγεία, η ατομική ανάπτυξη, η βελτίωση των προσωπικών και επαγγελματικών σχέσεων, όλα ξεκινάνε από τη γνώση και τη σωστή ενημέρωση. Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να εμπλουτίσετε τις γνώσεις σας καθώς και να ενημερωθείτε σωστά από το να συνδεθείτε με έναν επαγγελματία υγείας με εξειδίκευση σε ένα από τους παραπάνω κλάδους.
Είμαι ο Διονύσης Φιλιππόπουλος, συνιδρυτής και project μάνατζερ της LearnHealth και σας καλωσορίζω στο σημερινό επεισόδιο όπου θα έχουμε μαζί μας την κυρία Βίβιαν Μαγαλιά με την ειδικότητα της θεραπεύτριας και την κυρία Δώρα Κακαΐτσα με την ειδικότητα της ψυχολόγου. Να συζητήσουμε για τη δύναμη της επικοινωνίας.
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Καλησπέρα κυρία Μαγαλιά.
Βίβιαν Μαγαλιά:
Καλησπέρα σας κύριε Φιλιππόπουλε.
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Καλησπέρα κα Κακαΐτσα.
Δώρα Κακαΐτσα:
Καλησπέρα, καλησπέρα.
Εισαγωγή
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Λοιπόν, θα σας ζητήσω για άλλη μια φορά να μας πείτε δυο λόγια για εσάς σε περίπτωση που κάποιος δεν σας γνωρίζει από τα προηγούμενα podcast και μόλις φτιάξουμε τη στήλη μας εκεί πλέον θα σταματήσουμε να συστηνόμαστε.
Όποιος από τους ακροατές θέλει να μάθει λεπτομέρειες για εσάς, θα μπορεί να πηγαίνει στη σελίδα σας και να βλέπει το βιογραφικό σας ή οποιαδήποτε άλλη πληροφορία θέλει. Προς το παρόν λοιπόν θα δώσω τον λόγο στην κυρία Μαγαλιά να μας πει δυο λόγια για το βιογραφικό της, δυο λόγια για αυτήν και το ίδιο με την κα. Κακαΐτσα, Παρακαλώ.
Βίβιαν Μαγαλιά:
Καλησπέρα λοιπόν, είμαι η Βίβιαν Μαγαλιά. Είμαι NLP και life coach, γνωσιακή συμπεριφορική ψυχοθεραπεύτρια και ιδρύτρια του Metamorphosis Cender Κέντρου συμβουλευτικής Προσωπικής Ανάπτυξης NLP Σύγχρονης Ψυχοθεραπείας.
Όραμα μου είναι να μπορώ να βοηθήσω τους ανθρώπους να δουν τον απεριόριστο κόσμο των επιλογών. Σκοπός του Κέντρου μας είναι να εκπαιδεύουμε τους ανθρώπους να δημιουργούν λύσεις στα προβλήματά τους.
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Κυρία Κακαΐτσα…
Δώρα Κακαΐτσα:
Καλησπέρα και από μένα. Ονομάζομαι Δώρα Κακαΐτσα, είμαι ψυχολόγος με μεταπτυχιακό στην Εγκληματολογία και ειδίκευση στη Συνθετική Συμβουλευτική. Είμαστε συνεργάτες με την Βίβιαν. Και μέσα από αυτό το κέντρο.
Όπως πολύ σωστά είπε, όραμα μας είναι να βοηθήσουμε τον κόσμο να αναπτύξει τις δυνατότητές του και ουσιαστικά αυτό το οποίο θέλουμε να πετύχουμε είναι να καταφέρουμε οι άνθρωποι που μας χρειάζονται να γίνουν οι ίδιοι θεραπευτές του εαυτού τους. Αυτό για μας είναι πάρα πολύ σημαντικό. Να μπορούμε να εκπαιδεύσουμε τον κόσμο να βασίζεται στα δικά του χέρια και στις δικές του δυνάμεις.
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Εδώ θέλω να επισημάνω, μιας και χρησιμοποιήσατε την έκφραση γίνε ο θεραπευτής του εαυτού σου, ότι θα είναι ο τίτλος του πρώτου workshop που θα δουλέψουμε στην LearnHealth σωστά;
Βίβιαν Μαγαλιά:
Είναι ένα πρόγραμμα που δημιουργήσαμε με πολύ αγάπη, με πολύ νοιάξιμο μέσα από τα ζητούμενα των ανθρώπων που μας εμπιστεύονται. Γιατί αυτό που φέρνει καθέναν στο γραφείο είναι το σύμπτωμα.
Πως μπορεί άμεσα εκείνη τη στιγμή ν αντιμετωπίσει το αυτό το οποίο τον απασχολεί. Οπότε, όσοι θα παρακολουθήσουν το workshop έχουν να πάρουν πάρα πολλά πράγματα μέσα από τις τεχνικές και τα εργαλεία για ν αντιμετωπίσουν εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή αυτό το οποίο τους δημιουργεί το πρόβλημα.
Τι είναι η επικοινωνία
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν τη σημερινή μας συζήτηση με μια απλή ερώτηση. Το τι είναι επικοινωνία; Και να δώσω το λόγο στην κυρία Κακαΐτσα.
Δώρα Κακαΐτσα:
Πολύ ωραία. Να ξεκινήσουμε λοιπόν από το πολύ απλό είναι η επικοινωνία. Αυτό που θα ηθελα πρώτα να πω είναι ότι η επικοινωνία είναι απόλυτα συναρπαστική, αναγκαία και είναι ταυτισμένη με τη ζωή. Η επικοινωνία ταυτίζεται με την ανθρώπινη ύπαρξη.
Χωρίς αυτή η ζωή θα ήταν πάρα πολύ δύσκολη. Παρ όλα αυτά, αυτό το οποίο παρατηρούμε είναι ότι η επικοινωνία δεν είναι κάτι πολύ απλό. Νομίζουμε ότι μιλάμε, νομίζουμε ότι ακούμε, νομίζουμε ότι λέμε, αλλά στην ουσία υπάρχει ένα. Υπάρχει ένα κενό μεταξύ της επικοινωνίας.
Παρά τη δυναμική της είναι τεράστια. Ουσιαστικά είναι μια βάση και μια πράξη αλληλεπίδρασης, η αποτελεσματικότητα της οποίας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και από το ποιοι είμαστε και από ανθρωπογενείς παράγοντες και από περιβαλλοντικούς παράγοντες.
Επηρεάζει πάρα πολύ όλα όσα συμβαίνουν ανάμεσα στους ανθρώπους. Είναι ο σημαντικότερος παράγοντας που καθορίζει το τι είδους σχέσεις θα δημιουργήσει πρώτα το άτομο με τον εαυτό του και με το περιβάλλον του και πώς θα χειριστεί τη ζωή του.
Είναι απόλυτα σύμφυτη με την ποιότητα του βιοτικού επιπέδου και αποτελεί θεμελιώδη προϋπόθεση της κοινωνικής συμβίωσης, της τεχνολογικής και πολιτισμικής ανάπτυξης, της συνεύρεσης και της δημιουργικότητας των ανθρώπων σε όλους ανεξαίρετα τους τομείς.
Θα μπορούσα να πω ότι η επικοινωνία είναι καθημερινή και ο καθημερινός λόγος κάποιες στιγμές αναγκαστικά γίνεται επίσημη. Είναι απλή αλλά και πολύπλοκη. Και σε κοινωνικό επίπεδο. Η αποτελεσματική επικοινωνία προσδιορίζει σε σημαντικότατο βαθμό την ανάπτυξη και τη μορφή των ανθρώπινων σχέσεων, της ανθρώπινης συμπεριφοράς και της συνεργασίας.
Βίβιαν Μαγαλιά:
Δε γίνεται λοιπόν να μην επικοινωνούμε. Και για να ενσωματώσω όλα όσα είπε η κα Κακαΐτσα είναι ο τρόπος για να εκφράζουμε τις ανάγκες μας, να αποδείξουμε ότι έχουμε δίκιο. Από εκεί μέσα δηλαδή βγαίνουν οι πεποιθήσεις μας και επίσης να επιβεβαιώσουμε την αξία μας. Αυτό είναι επικοινωνία.
Επικοινωνώ επίσης σημαίνει να ακούω αυτό που έχει να μου πει ο άλλος. Να κάνω ερωτήσεις έτσι ώστε να μπορώ να τον κατανοήσω, να απαντάω με σαφήνεια σ αυτό που με ρωτάει και να λέω αυτό που εννοώ και όχι που υπονοώ.
Αυτό είναι για να μπορώ πραγματικά να επικοινωνήσω με τον απέναντί μου. Η επικοινωνία τώρα επηρεάζει όλα όσα συμβαίνουν ανάμεσα στους ανθρώπους. Είναι αυτό που είπε η κυρία Κακαΐτσα το σημαντικό, σημαντικότερος παράγοντας που καθορίζει και το τι είδους σχέσεις θα δημιουργήσει το άτομο με τον εαυτό του, με το περιβάλλον του και το πώς θα χειριστεί τη ζωή του.
Επίσης, θα ήθελα να συμπληρώσω ότι ο τρόπος επικοινωνίας μεταξύ των ανδρών και των γυναικών διαφέρει. Οι γυναίκες λοιπόν χρησιμοποιούν την επικοινωνία για να δημιουργήσουν συναισθηματική επαφή. Δηλαδή αυτή καθαυτή η επικοινωνία είναι ο σκοπός. Ενώ οι άντρες αντιλαμβάνονται την επικοινωνία ως ένα μέσον για να πετύχουν κάποια αποτελέσματα, σκοπός τους δηλαδή είναι η λύση στο πρόβλημά τους.
Η διαφορά στην επικοινωνία μεταξύ ανδρός και γυναικών
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Πώς γίνεται αυτή η διαφοροποίηση των αντρών και των γυναικών;
Δώρα Κακαΐτσα:
Είναι θέμα κατασκευαστικό, καθαρά. Δηλαδή ποιο ημισφαίριο είναι κερδίζει το άλλο. Αυτό το οποίο είναι χαρακτηριστικό είναι ότι οι γυναίκες είμαστε κατεξοχήν συναισθηματικές. Έτσι στη φύση μας κτλ οι άντρες είναι πολύ πιο κάθετοι.
Αυτό που είπες δηλαδή με την κοινή λογική πάμε να βρούμε τη λύση στο πρόβλημα. Η γυναίκα θα τη βρει τη λύση στο πρόβλημα και μπορεί πολλές φορές να φτάσει και στη λύση, ίσως σε μια πολύ καλύτερη λύση ενός προβλήματος, αλλά μπορεί να μας πάρει χρόνο.
Δηλαδή θα αναλύσουμε το περιστατικό, θα αναλύσουμε το γεγονός, θα το ξανά αναλύσουμε, θα το κόψουμε 1.500 κομματάκια. Μέχρι εκεί. Εννοώντας θα το πάρει το γεγονός και θα πει αυτό είναι εκεί είναι πραγματικά κατασκευαστικό εγκεφάλου και γι αυτό λέμε πολλές φορές μεταξύ ανδρών και καλά, δε με καταλαβαίνει. Δε μιλάω ελληνικά, ελληνικότατα, μιλάει αγγλικά ή οποιαδήποτε γλώσσα. Δεν το κάνει επίτηδες. Έτσι είναι φτιαγμένοι οι άνθρωποι.
Τρόποι επικοινωνίας
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Θα συνεχίσω λοιπόν τη δεύτερη ερώτησή μου που είχα σχεδιάσει να κάνω. Ποιοι είναι οι τρόποι επικοινωνίας, δηλαδή με ποιον τρόπο επικοινωνούμε;
Βίβιαν Μαγαλιά:
Ότι επικοινωνούμε με τον εαυτό μας. Τι ταΐζουμε τον εγκέφαλο μας κι έτσι δημιουργούμε την εσωτερική μας πραγματικότητα. Δηλαδή πως κάνουμε ότι κάνουμε και ο εσωτερικός διάλογος είναι αυτός που μας χαρακτηρίζει, που μας δίνει την ταυτότητά μας και επικοινωνούμε και εξωτερικά με τους άλλους ανθρώπους μέσω των εμπειριών μας, τόσο λεκτικά όσο και με τη γλώσσα των κινήσεων και των εκφράσεων, τη μη λεκτική δηλαδή επικοινωνία.
Οπότε η επικοινωνία μας είναι λεκτική και μη λεκτική. Κάθε στιγμή επικοινωνούμε με περισσότερο από όσα λένε. Και ο Άλμπερτ Μαχράμπιαν σε ένα μοντέλο που έχει μας λέει ότι η επικοινωνία γίνεται με τα λόγια με 7%. Εδώ, με συστήματα αναπαράστασης, με λέξεις, με φράσεις, με αξίες, με τη φωνή 38% βάσει τονικότητας, τόνου, έντασης, ταχύτητας, ποιότητας και με τη φυσιολογία 55%, δηλαδή με τη στάση του σώματος, με την αναπνοή, με τις εκφράσεις του προσώπου.
Και για να φέρουμε ένα παράδειγμα, πάρα πολλές φορές μπορούμε να κάνουμε στο συνομιλητή μας μια ερώτηση και με την απάντηση του άλλο να εισπράξουμε με αυτό που θα πει με τις λέξεις και άλλο με το σώμα του, με την κίνηση του. Και φυσικά αυτό το διαισθανόμαστε. Παίρνουμε δηλαδή μια διφορούμενη απάντηση. Έτσι λοιπόν επικοινωνούμε.
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Σε αυτό που πάτε τώρα. Τι τελικά υπερισχύει; Αυτό που βλέπω ή αυτό που ακούω;
Βίβιαν Μαγαλιά:
Περισσότερο είναι η μη λεκτική επικοινωνία και μάλιστα κατά ένα πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό. Αν τα συνθέσουμε είμαστε στο 93% μη λεκτική. Τα λόγια παίζουν 7% το ρόλο του στην επικοινωνία.
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Πως λαμβάνουμε τις πληροφορίες; Με ποιους τρόπους;
Δώρα Κακαΐτσα:
Πως λαμβάνουμε τις πληροφορίες; Μέσα από τις πέντε αισθήσεις μας. Δηλαδή είναι το οπτικό, ηχητικό, γευστικό, οσφρητικό και το κιναισθητικό. Δηλαδή μέσα από τα μάτια, τη μύτη, τα αυτιά, το στόμα και μέσα από μέσα από την αφή.
Και στη συνέχεια οι πληροφορίες αυτές φιλτράρονται. Τι εννοούμε; Φιλτράρονται δηλαδή περνάνε από έναν έλεγχο ο οποίος βασίζεται στις αξίες μας, στις πεποιθήσεις μας, τις αποφάσεις μας, τις αναμνήσεις και τη γλώσσα που χρησιμοποιούμε.
Η γλώσσα που χρησιμοποιούμε φιλτράρει τις πληροφορίες και ως αποτέλεσμα του φιλτραρίσματος παράγουμε στη συνέχεια μια εσωτερική αναπαράσταση, μια εικόνα αυτού του οποίου λαμβάνουμε και εισπράττουμε.
Παρουσιάζουμε ξανά τις πληροφορίες που παίρνουμε μέσα από τις αισθήσεις μας στους εαυτούς μας, με τη μορφή κάποιου είδους εικόνας, ήχου, αισθήματος, γεύσης, μυρωδιάς. Και αυτά τα ερεθίσματα τα αποδίδουμε χαρακτηριστικά με τις λέξεις.
Οι λέξεις λοιπόν γίνονται η εμπειρία μας και η εμπειρία μας γίνεται λέξεις που χρησιμοποιούμε, δηλαδή λέξεις που χρησιμοποιούμε. Ουσιαστικά δείχνουν πως έχουμε την πληροφορία στημένη στο μυαλό μας. Άρα μιλάμε για πολύ μεγάλη δύναμη που έχουν οι λέξεις τελικά.
Βίβιαν Μαγαλιά:
Οι ακροατές λοιπόν που ακούν αυτό το podcast θα έχουν την ευκαιρία να ενημερωθούν και για το σεμινάριο που θα κάνουμε πάνω στο NLP και τη δύναμη των λέξεων, πώς είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε, πώς εμείς μπορούμε να δημιουργήσουμε την πραγματικότητά μας.
Ποια η διαδικασία της επικοινωνίας
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Πολύ ωραία. Η επόμενη ερώτηση μου λοιπόν είναι η εξής. Ποια είναι η διαδικασία της επικοινωνίας;
Βίβιαν Μαγαλιά:
Η επικοινωνία προϋποθέτει δύο άτομα αποστολέα και τον αποδέκτη. Η διαδικασία λοιπόν της επικοινωνίας ξεκινά από τη στιγμή που ένα άτομο, ο πομπός έχει την επιθυμία να μεταβιβάσει μία πληροφορία, μία σκέψη, ένα νόημα σε ένα άλλο άτομο, το οποίο λέγεται δέκτης.
Ό αποστολέας, επικοινωνεί όχι μόνο με τον αποδέκτη του αλλά και με τον εαυτό του. Στην επικοινωνία χρειάζεται να υπάρχει και να μεταφέρεται ένα μήνυμα. Οι κινήσεις του σώματος, οι εκφράσεις του προσώπου, οι αποχρώσεις της φωνής και η ομιλία μεταφέρουν αυτές τις πληροφορίες και δίνουν ένα νόημα.
Η επικοινωνία δεν έχει εφαρμογή αν ο αποδέκτης δεν κατανοήσει ακριβώς την πληροφορία που του μεταδόθηκε. Κατανόηση βέβαια είναι ένα πολύ σχετικό θέμα. Χρειάζεται να το αναπτύξουμε σε ένα άλλο podcast.
Εδώ λοιπόν θα πω ότι οι σχέσεις μεταξύ των ατόμων ή των ομάδων ή του πομπού και του δέκτη περιλαμβάνουν μη ανταλλαγή εννοιών που είναι χρήσιμο να μπορούμε εμείς με όσο πιο απλά λόγια να μεταδώσουμε το μήνυμα που θέλουμε για να μπορεί να γίνει κατανοητό. Εκτός τώρα από την ομιλία υπάρχει γραπτός λόγος.
Μπορούμε επικοινωνία, να κάνουμε και μέσω των κινήσεων, αλλά μέσω και των συμβόλων μέσα και των μαθηματικών μέσω και των έργων τέχνης. Αυτά είναι παραδείγματα της μη λεκτικής επικοινωνίας.
Δώρα Κακαΐτσα:
Συμπληρώνοντας λοιπόν αυτό που είπε η κυρία Μαγαλιά θα μείνω λίγο παραπάνω στα σύμβολα, τα οποία μπορεί να είναι όπως είπαμε και λεκτικά και μη λεκτικά. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό το κωδικοποιημένο μήνυμα να μεταβιβάζεται στη συνέχεια στο δέκτη με τη βοήθεια καναλιών δικτύων.
Όπως είπαμε, ο δέκτης λαμβάνει το μήνυμα, το αποκωδικοποιεί, το αξιολογεί, το ερμηνεύει και τελικά γνωρίζει, αντιλαμβάνεται, κατανοεί ή αισθάνεται αυτό που πομπός επιθυμεί να του μεταβιβάσει. Τόσο η κωδικοποίηση όσο και η αποκωδικοποίηση των μηνυμάτων καθορίζονται από τις προσωπικές μας ανάγκες.
Τις πεποιθήσεις μας, τα βιώματα, την προσωπική διάθεση, τη γενικότερη περίσταση. Επίσης παίζει ρόλο και η σχέση με τον συνομιλητή αν είμαστε σε επαγγελματικό χώρο, αν είμαστε σε μια προσωπική επικοινωνία. Είναι τελείως διαφορετικό.
Τα βασικά επομένως στοιχεία της διαδικασίας επικοινωνίας μπορούν να κωδικοποιηθούν με πολύ απλά λόγια είναι ο πομπός που είναι η πηγή του μηνύματος. Ο κώδικας του πομπού κωδικοποιήσει το μήνυμα, τα κανάλια που μεταβιβάζεται η συγκεκριμένη πληροφορία, ο δέκτης ο οποίος συλλαμβάνει το μήνυμα, ο κώδικας του δέκτη όπου εκεί γίνεται η αποκωδικοποίηση και το σημαντικό η κατανόηση του μηνύματος, δηλαδή το αποτέλεσμα.
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Μιλάμε λοιπόν για τον πομπό και το δέκτη, την επικοινωνία δύο ανθρώπων. Λέω πάντοτε αυτό που σκέφτομαι?
Βίβιαν Μαγαλιά:
Αν λέτε πάντα αυτό που σκέφτεστε, θα σας πω πάρα πολύ απλά ότι κάθε μέρα κάνουμε περίπου 60.000 σκέψεις, μπορεί και περισσότερες από αυτές τις σκέψεις. Το 90% είναι ίδιο με τις σκέψεις που κάναμε την προηγούμενη μέρα.
Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την άποψη, υπάρχουν διαφορετικά φαινόμενα της σκέψης που για πρακτικούς λόγους τα εντάσσουμε σε δύο κατηγορίες τα συνειδητά και τα ασυνείδητά. Μπορούμε λοιπόν να φανταστούμε το μυαλό σαν ένα παγόβουνο όπου το μικρότερο μέρος του όγκου είναι ορατό στην επιφάνεια της θάλασσας, ενώ το συνειδητό το μεγαλύτερο μέρος βρίσκεται κάτω από το νερό και είναι το ασυνείδητό.
Το παράδειγμα αυτό λοιπόν μας βοηθά να κατανοήσουμε ότι το συνειδητό και το ασυνείδητο συνυπάρχουν και λειτουργούν παράλληλα. Το συνειδητό καταλαμβάνει το 10% και περιέχει τη θέληση. Τη μακροπρόθεσμη μνήμη, τη λογική σκέψη και την κριτική σκέψη.
Το υποσυνείδητο καταλαμβάνει το 90% και εμπεριέχει πεποιθήσεις, συναισθήματα, συνήθειες, αντιδράσεις, μακρά μνήμη, φαντασία και διαίσθηση. Η διάκριση που γίνεται μεταξύ συνειδητού και συνειδητού αποτελεί ένα μοντέλο που μας βοηθά να κατανοήσουμε και τις λειτουργίες της νόησης.
Το συνειδητό και το ασυνείδητο δεν είναι στην πραγματικότητα δύο διαφορετικές οντότητες, αλλά συναποτελούν την ολότητα της ανθρώπινης νόησης. Με άλλα λόγια σκεφτόμαστε υποσυνείδητα. Και με τις λέξεις φέρνουμε στο συνειδητό αυτό που έχουμε σκεφτεί.
Η διαδικασία είναι αυτό που είπε πριν από λίγο η κυρία Κακαΐτσα, ότι αυτό το οποίο σκεφτόμαστε περνά μέσα από κάποιες διεργασίες, από κάποια φίλτρα. Αυτά είναι οι πεποιθήσεις μας, είναι οι αξίες μας. Και ή διαγράφουμε ή διαστρεβλώνουμε ή γενικεύουμε αυτές τις σκέψεις.
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Εδώ μη επιστημονικά θα συμπλήρωνα ότι αν έλεγα ότι σκέφτομαι, θα είχα σίγουρα λιγότερους φίλους, λιγότερους συνεργάτες. Και οι λιγότεροι που θα είχα μείνει θα ήταν πιο δυνατές σχέσεις γιατί θα ήταν πιο ειλικρινείς, κάτι που στην πραγματικότητα δεν μπορεί να γίνει.
Βίβιαν Μαγαλιά:
Θα είχατε και καλύτερη επικοινωνία όμως.
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Ναι, αλλά πρακτικά θεωρώ ότι το να λέμε ότι σκεφτόμαστε ό, τι σκεφτόμαστε, νομίζω δεν μπορεί να γίνει ούτε σε επίπεδο. Νομίζω ότι πολλές φορές ούτε στον εαυτό μας δεν λέμε αυτά που σκεφτόμαστε.
Βίβιαν Μαγαλιά:
Εδώ είναι το θέμα λοιπόν της επικοινωνίας. Να λέω ό, τι σκέφτομαι, χρησιμοποιώντας όμως τις κατάλληλες λέξεις, τον κατάλληλο τόνο φωνής και τις κατάλληλες κινήσεις του σώματος. Δεν μπορώ να πω κάτι που δεν είναι. Για τον άλλον ευχάριστο, αλλά ο τρόπος που θα του το πω.
Να είναι γι αυτόν λυτρωτικός. Γιατί μην ξεχνάμε ότι η αλήθεια πάνω σ αυτό που θίξατε αυτή τη στιγμή κι εδώ είναι ότι δεν μπορούμε πραγματικά να επικοινωνούμε ως άνθρωποι. Είναι ότι πάρα πολλές φορές λέμε αυτά που δεν λέμε, αυτά μάλλον που σκεφτόμαστε, αλλά υποκρινόμαστε.
Η αλήθεια λοιπόν μπορεί να είναι σκληρή πάρα πολλές φορές, αλλά λυτρώνει. Και επιπλέον μας φέρνει σ ένα επίπεδο άμεσης επικοινωνίας. Όταν καταλάβουμε και λάβουμε την πληροφορία με το σωστό τρόπο, ότι αυτό δεν είχε από πίσω ως σκοπό να με βλάψει, αλλά να με βοηθήσει να μου δώσει να κατανοήσω κάτι που δεν εγώ δεν είχα τη δυνατότητα να δω.
Βασικά στην επικοινωνία θέμα είναι ότι ο καθένας βλέπει τα πράγματα μέσα από μια δική του πραγματικότητα. Αυτή η πραγματικότητα λοιπόν είναι μέσω των αξιών του, μέσω των πεποιθήσεων του και μέσα από τα πέντε κανάλια που παίρνουν τις πληροφορίες.
Γιατί ο καθένας μας ανήκει σε διαφορετικό τύπο που λαμβάνουμε τις πληροφορίες. Μπορεί εγώ να είμαι ακουστικός, εσείς να είστε κιναισθητικός ή οπτικός και εκεί διαμορφώνει ο καθένας τη δική του πραγματικότητα, τη δική του αλήθεια. Και εκεί θέλουμε το να μπορούμε να επικοινωνήσουμε σωστά.
Πως επιτυγχάνεται η σωστή επικοινωνία
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Πώς λοιπόν πετυχαίνεται μια σωστή επικοινωνία, κυρία Κακαΐτσα;
Δώρα Κακαΐτσα:
Το σημαντικό είναι να υπάρχει όπως είπαμε πριν, πομπός και ο δέκτης. Από εκεί και πέρα. Είναι πολύ σημαντικό για μένα, όπως εγώ το σκέφτομαι. Να μπορούμε να έχουμε απέναντί μας. Όταν εμείς μιλάμε έναν άνθρωπο που απλά μας ακούει, μας κατανοεί.
Το να μεταφέρουμε ξεκάθαρα και σωστά ποιος είναι ο στόχος μας, για ποιο λόγο επικοινωνώ αυτή τη στιγμή; Τι θέλω να σου μεταφέρω; Είναι πολύ σημαντικό αυτό που έχουμε απέναντί μας, γιατί έχει να κάνει με τον επαγγελματικό μας χώρο, είτε έχει να κάνει με την προσωπική μας σχέση, την οικογενειακή, να επιλέγουμε τη σωστότερη και πιο αποτελεσματική προσέγγιση.
Πώς θα προσεγγίσουμε τον συνομιλητή μας; Είναι επίσης σπουδαίο να έχουμε στο μυαλό μας ότι κάθε επικοινωνία και ο κάθε άνθρωπος που έχουμε απέναντί μας να επικοινωνήσουμε χρήζει ανάλογης συμπεριφοράς, ανάλογα και με την περίσταση φυσικά.
Η επικοινωνιακή συμπεριφορά πρέπει να είναι συμβατή και αποτελεσματική. Αυτό για να συμβεί χρειάζεται πλήρη κατανόηση και αυτού που εγώ θέλω να μεταφέρω, να καταλάβω τι θέλω να πω, τι θέλω να επικοινωνήσω και να καταλάβει ο απέναντί μου τι θέλω να του μεταφέρω εκείνου.
Άρα ουσιαστικά αυτό το οποίο έχουμε είναι ενεργητική ακρόαση. Να μπορούμε να μπούμε στη θέση του άλλου, να ακούμε τον άλλο, να μη σκεφτόμαστε το επόμενο που θέλουμε να πούμε εμείς. Να υπάρχει σεβασμός. Να μη διακόπτουμε να χρησιμοποιούμε σωστές λέξεις τη συγκεκριμένη στιγμή.
Η σημασία των λέξεων
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Κυρία Μαγαλιά. Αναφέραμε πολλές φορές την λέξη, λέξεις. Μπορείτε να μου δώσετε λίγο έναν ορισμό;
Βίβιαν Μαγαλιά:
Τι είναι οι λέξεις. Αν σας ρωτούσα εγώ με τη λέξη λέξη τι ακριβώς σκέφτεστε, τι θα μου λέγατε;
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Ως δυσλεκτικός, θα απαντούσα μάλλον θα το έκανα εικόνα. Θα το έκανα εικόνα. Θα έφτιαχνα στο μυαλό μου μια λέξη και θα σκεφτόμουν μια λέξη.
Βίβιαν Μαγαλιά:
Οι λέξεις λοιπόν είναι εικόνες. Βασικά όμως είναι ήχοι. Οι λέξεις είναι ήχος, είναι επιστρώσεις εμπειριών, εμπειριών που τοποθετούμε πάνω του. Ο τρόπος ο οποίος χρησιμοποιούμε τη γλώσσα και πώς αυτός ο τρόπος επηρεάζει εμάς και τους γύρω μας.
Είναι οι λέξεις που χρησιμοποιούμε για να δώσουμε νόημα στην εμπειρία μας. Η γλώσσα μας ενσαρκώνει τη σκέψη και η σκέψη μετουσιώνεται σε γλώσσα. Οι λέξεις λοιπόν είναι ένα προϊόν διεργασίας στο συνειδητό κομμάτι που επηρεάζεται από το υποσυνείδητο.
Τώρα στη νευροεπιστήμη οι λέξεις που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας χωρίς να τις σκεφτόμαστε επειδή έτσι έχουμε συνηθίσει, επειδή έτσι μας μάθανε, συνδέονται με τη φυσική και συναισθηματική μας κατάσταση και φέρνουνε την πραγματικότητα που εμείς έχουμε επιλέξει. Επιδρούν στο σώμα μας, στη στάση μας, στη σωματική μας υγεία, στα συναισθήματά μας και στην καθημερινή μας διάθεση.
Οι περισσότεροι από εμάς όμως, δεν έχουμε πραγματικά αξιολογήσει συνειδητά ότι η μεγάλη επιρροή των λέξεων που χρησιμοποιούμε αναπαριστούν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τη ζωή. Μπορούμε αλλάζοντας τις λέξεις που χρησιμοποιούμε, να αλλάξουμε τον κόσμο μας.
Οι λέξεις, ξέρετε, μας κάνουν να κλαίμε. Μας κάνουν να γελάμε, μας πληγώνουν αλλά και μας παρηγορούν, μας δίνουν ελπίδα, μας θεραπεύουν. Και το βασικό είναι ότι είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε. Τα συναισθήματά μας είναι η δική μας επιλογή, έχουν μεγάλη βαρύτητα.
Αν χρησιμοποιήσουμε δύο λέξεις, είμαι οργισμένος. Χρησιμοποιώντας μόνο τη λέξη, το συναίσθημα γίνεται αποκτά μεγαλύτερη ένταση. Αν πούμε όμως ότι αυτό το γεγονός με προβλημάτισε, με θύμωσε. Αμέσως το συναίσθημα κατεβαίνει. Άρα λοιπόν εγώ είμαι αυτός που επηρεάζουν την σκέψη μου, που επηρεάζω τα συναισθήματά μου.
Εν τέλει τα αποτελέσματα μου, γιατί με τις λέξεις κωδικοποιώ τις εμπειρίες μου. Σκεφτόμαστε με το σώμα και οι λέξεις που χρησιμοποιούμε είναι αυτές οι οποίες έχουμε την πληροφορία στημένη στο μυαλό μας. Είναι αυτό που λέμε και που επηρεάζει τα συναισθήματα και αποτυπώνει τις πεποιθήσεις μας. Ένας άνθρωπος ο οποίος έχει μάθει να ακούει πέρα από αυτό που ακούει.
Αμέσως καταλαβαίνει τις πεποιθήσεις και τον τρόπο που σκέφτεται ο συνομιλητής του. Είναι ένα μαγικό κομμάτι το να μπορούμε να ακούμε. Ενεργητικά. Πέρα από αυτό το οποίο εκείνη τη στιγμή. Είναι επιφανειακό να βλέπουμε κάτω από την επιφάνεια.
Γιατί δυσκολευόμαστε στην επικοινωνία
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Κυρία Κακαΐτσα, θα ήθελα να σας δώσω το λόγο στην επόμενη ερώτηση γιατί δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε; Ποιοι είναι οι λόγοι που συνήθως μας εμποδίζουν να επικοινωνήσουμε ή επικοινωνούμε λάθος;
Δώρα Κακαΐτσα:
Ο κάθε άνθρωπος διαμορφώνει τα δικά του πρέπει και τις δικές του απόψεις. Γιατί δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε όμως μπορεί να είμαστε από την ίδια χώρα, να ζούμε στην ίδια γειτονιά, να είμαστε στην ίδια οικογένεια, να είμαστε παντρεμένοι με έναν συγκεκριμένο άνθρωπο, με τα παιδιά μας κλπ.
Όμως όλα αυτά επηρεάζονται από τους ρόλους που αποκτάμε στη ζωή μας, οι οποίοι παίζουν πάρα πολύ σημαντικό ρόλο επίσης. Ας δώσουμε ένα παράδειγμα. Έχουμε τα μέλη μιας οικογένειας τα οποία δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν.
Έχουμε λοιπόν ένα ζευγάρι το οποίο διαφωνεί δίχως να καταλαβαίνει τις ανάγκες του άλλου. Οι ειδικοί λοιπόν το ονομάζουν αυτό τρίγωνοποίηση. Τι εννοούμε δηλαδή; Ότι ο μπαμπάς και η μαμά, έχοντας βάλει ως βασικό αντικείμενο το παιδί, δημιουργούν γύρω από το παιδί ένα τρίγωνο.
Λέμε ή έχουμε ακούσει μια φράση του τύπου το παιδί σου κοίτα να το μαζέψεις ή έτσι όπως το έχεις κάνει δεν σέβεται τίποτα και κανέναν. Είναι μερικές φράσεις που τις ακούμε συχνά και βέβαια έχουν τις ρίζες στην παραδοσιακή κοινωνία.
Αν μπορούμε λοιπόν να σχεδιάσουμε το συγκεκριμένο ζευγάρι η τα ζευγάρια που επικοινωνία μεταξύ τους με αυτό τον τρόπο θα ήταν πλάτη με πλάτη και όχι πρόσωπο με πρόσωπο. Με αυτό τον τρόπο λοιπόν, το να είμαστε ο ένας πλάτη στον άλλο ξεκινάνε τα προβλήματα.
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Εδώ θα ήθελα να σε διακόψω και να ρωτήσω το εξής. Παρατηρείται λοιπόν ότι πολλές φορές τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις γίνονται πιο εύκολα από το τηλέφωνο ή μέσω μηνυμάτων. Είναι αυτό που λέτε ότι ουσιαστικά δεν τον έχεις απέναντί σου. Παίζει ρόλο;
Δώρα Κακαΐτσα:
Ναι, ναι, παίζει ρόλο. Θεωρώ ότι όταν κρύβεσαι πίσω από ένα πληκτρολόγιο ή κρύβεσαι πίσω από το οτιδήποτε, είναι και πολύ πιο εύκολο να εκφραστείς. Η προσωπική επικοινωνία, αυτό που λέμε το να κοιτάς τον άλλο στα μάτια είναι πάρα πολύ, πολύ πιο δύσκολο στο να επικοινωνήσεις αυτό που θέλεις.
Ακόμα, για παράδειγμα, σκεφτείτε αυτό το οποίο παρατηρείται το τελευταίο πολύ, πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα ποιο είναι; Ότι όταν ένας θέλει να χωρίσει τον άλλο, τι παρατηρούμε; μήνυμα Είτε στείλει ένα μήνυμα είτε θα πάρει ένα τηλέφωνο. Δεν τον έχει απέναντί του να επικοινωνήσει την απόφασή του στην τελική. Το ίδιο συμβαίνει και με τα παραδείγματα που σας δίνω.
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Νομίζω ότι αυτό συνδέεται πολύ ξεκάθαρα με αυτό που είπα και μεγάλα προηγουμένως, ότι σε μια τέτοια επικοινωνία, όχι από κοντά δηλαδή όχι δια ζώσης, χάνεται η οπτική επαφή και χάνονται οι κινήσεις του σώματος.
Το 90% λοιπόν, αυτό που είπε η κα Μαγαλιά προηγουμένως, μένει μόνο το 10%. Μένουν μόνο οι λέξεις που δεν έχουν. Καλά, δε συζητάμε το τηλέφωνο. Μπορείς να καταλάβεις λίγο την έκφραση, να αισθανθείς αυτό που λέει αλλιώς. Αλλά ειδικά στον γραπτό λόγο είναι αυτό που δεν μπορείς να καταλάβεις καν το συναίσθημα του αλλουνού και σου περνάει αυτό που αυτός θέλει.
Δώρα Κακαΐτσα:
Όμως, συνεχίζοντας αυτό που έλεγα πριν αναφορικά με την οικογένεια και το πώς το ζευγάρι λειτουργεί μέσα στο σπίτι, αυτές οι εκφράσεις που χρησιμοποιήσαμε, δηλαδή το παιδί σου, κοίτα να δεις πως μιλάει, Εσύ φταις που παράτησα την τάδε σχολή και τα όνειρά μου για να μεγαλώσω τα παιδιά σου. Αυτό που πραγματικά είναι συγκλονιστικό είναι πως ρίχνουμε την ευθύνη στον άλλο.
Και αν το σκεφτούμε θα πούμε όλα αυτά τα χρόνια εγώ που κατηγορώ εσένα που είμαι και γιατί το παιδί μου δεν είναι δικό μου παιδί και είναι μόνο δικό σου στη δεδομένη στιγμή που υπάρχει μια δυσκολία. Δουλεύουμε όλη μέρα. Φυσικά η ζωή.
Η ζωή είναι πάρα πολύ δύσκολη στιγμή. Είναι πάρα πολύ γρήγορη, αλλά με τον ρόλο του γονέα τι γίνεται; Τελικά είναι τόσο δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις ή μήπως ο φόβος, οι ανασφάλειες, οι προσδοκίες παλαιότερων γενιών;
Υπερβολικοί στόχοι και μη ρεαλιστικοί μας μπερδεύουν. Μήπως αν κοιτάξουμε μέσα μας, ο καθένας βρει τελικά τις απαντήσεις και τις λύσεις για τα αδιέξοδα της ζωής μας; Μήπως δηλαδή με το να κατηγορούμε τον σύντροφό μας τον οποίο ερωτευτήκαμε, δημιουργήσαμε οικογένεια; Δεν φέρνει, δεν φέρνει κανένα άλλο αποτέλεσμα από το να δημιουργείται ένα τεράστιο χάσμα ανάμεσά μας. Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο το να εντοπίσουμε και να έχουμε μάλλον να δούμε μέσα μας.
Δώρα Κακαΐτσα:
Ο δρόμος προς την αυτογνωσία, αλλά τελικά ο μόνος δρόμος που θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε τι συμβαίνει. ξεκινάμε δηλαδή λέγοντας την αλήθεια στον εαυτό μας. Γιατί όσο πιο πολύ εγκλωβιζόμαστε σε ρόλους και πρέπει και όλο αυτό το πράγμα είναι πολύ πιο δύσκολο και τόσο πιο δύσκολα μπορούμε να καταλάβουμε την διαφορετικότητα των ανθρώπων γύρω μας.
Όταν όμως καταφέρουμε να δούμε μέσα μας, να αναλάβουμε τις δικές μας ευθύνες, να έρθουμε σε επαφή με τα συναισθήματά μας. Για παράδειγμα, την ώρα που θυμώνουμε με το φίλο μας, με τα παιδιά μας, με το σύντροφό μας, μερικά λεπτά παύση για να δούμε τι είναι αυτό που μας προκάλεσε το συναίσθημα αυτό. Γιατί ίσως έτσι φταίει όντως ο άλλος.
Όντως η συμπεριφορά του προκάλεσε αυτό το συναίσθημα. Είναι κάτι το οποίο πηγάζει από μέσα μου, οπότε το εκδηλώνω με αυτόν τον τρόπο κατηγορώντας τον άλλο. Δεν είναι εύκολη διαδικασία το να δούμε εσωτερικά τον εαυτό μας, να πάρουμε στα χέρια μας τις ευθύνες μας, να μην τις πετάμε στους άλλους. Είναι μια δύσκολη διαδικασία, αλλά νομίζω ότι αξίζει τον κόπο και αυτό θα μας φέρει πολύ πιο κοντά με τους ανθρώπους που αγαπάμε και τους ανθρώπους που μας ενδιαφέρουν.
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Εδώ θα χρησιμοποιήσω ένα μότο του κου Κουτρουμάνου, ο οποίος είναι ο founder της εταιρείας και συνεργάτης, φίλος πάρα πολλά χρόνια. Δεν έχει τη χαρά νομίζω δεν θέλει κιόλας να κάνει αυτόν τον ρόλο που έχω εγώ, οπότε το αναφέρω τώρα εδώ γιατί είχαμε μια κουβέντα τελευταία και ήταν βασισμένη πάνω σε αυτό που είπατε προηγουμένως και νομίζω είναι μια τεράστια αλήθεια που θα μας βοηθήσει πάρα πολύ.
Σε ποιο κομμάτι;
Όταν μπαίνουμε στη διαδικασία των λέξεων, των συζητήσεων, της επικοινωνίας και προσπαθούμε να επιχειρηματολογήσουμε ο καθένας από τη δικιά του μεριά στο γιατί εγώ, γιατί εσύ γιατί εγώ, γιατί εσύ, όλα αυτά λύνονται αν πραγματικά πούμε αυτό που αισθανόμαστε.
Γιατί αυτό το οποίο αισθάνομαι είναι το μόνο στο οποίο άλλος δεν μπορεί να έχει άποψη. Αν το αισθάνομαι, γιατί δεν το αισθάνομαι, πως το αισθάνομαι, είναι η μόνη μας αλήθεια. Η αλήθεια είναι τα συναισθήματά μας.
Οπότε λέγοντας το συναίσθημά μου δίνω απευθείας στον άλλο να καταλάβει αυτό που νιώθω, ενώ αν μπω στη διαδικασία να επιχειρηματολογούμε συνεχώς, υπάρχει απάντηση στην απάντηση και έτσι χάνεται η ουσία. Θέλω τώρα λοιπόν να βάλουμε στην κουβέντα την κυρία Μαγαλιά, η οποία εμείς που έχω ξαναπεί ότι θα πω αυτό που χάνουν οι ακροατές μας είναι η εικόνα.
Και εδώ έχουμε την κυρία που μας παρακολουθεί με πολύ πολύ ενδιαφέρον την κουβέντα που κάνουμε και συνεχώς είναι στη διαδικασία να θέλει να συμπληρώσει κάτι, αλλά την προλαβαίνουμε διότι κι εγώ μιλάω πολύ και λίγο γρήγορα η κυρία Κακαΐτσα επίσης, οπότε κάπως την προλαβαίνουμε.
Οπότε τώρα θα δώσω τον λόγο στην επόμενη ερώτησή μου και είναι και πολύ σημαντική και νομίζω ότι με την οποία κλείνουμε και θα ήθελα μόλις πάρει το λόγο και η Μαγαλιά να μας κλείσει η κυρία Κακαΐτσα με τη δικιά της, συμπληρώνοντας κάτι σε αυτό. Κυρία, Μαγαλιά. Πείτε μας λίγο και με την εμπειρία σας και με πάνω στην ειδικότητα σας πως μπορούμε να επικοινωνήσουμε σωστά με τους συνανθρώπους μας.
Βίβιαν Μαγαλιά:
Θα ήθελα να συμπληρώσω κύριε Φιλιππόπουλε, αυτό ακριβώς που είπατε είναι ένα μυστικό της επικοινωνίας. Όταν με τον συνομιλητή μου αναφερθώ στο συναίσθημα, δηλαδή όχι στην ιδιότητα, ούτε επικριτικά, «είσαι απαράδεκτος» «Μου έκανες αυτό», αλλά «αυτό που συνέβη με έκανε να αισθανθώ».
Εκεί λοιπόν κάνω το πάτημα και έρχομαι σε επικοινωνία. Του λέω αυτό που αισθάνομαι κι έχετε απόλυτο δίκιο σε αυτό που είπατε. Δεν στέκομαι λοιπόν στη συμπεριφορά, αλλά στέκομαι σε αυτό το οποίο μου προκάλεσε με τη συμπεριφορά.
Πώς μπορώ λοιπόν να επικοινωνώ σωστά με τους άλλους; Υπάρχουν κάποια βασικά χαρακτηριστικά θα έλεγα. Πρώτα χρειάζεται ν ακούμε ενεργητικά και με ενσυναίσθηση. Νομίζω το είπαμε και την προηγούμενη φορά, ότι ενσυναίσθηση δεν είναι να νιώσω το συναίσθημα που νιώθεις.
Ενσυναίσθηση είναι να μπορώ να καταλάβω ότι αυτήν τη στιγμή νιώθεις ένα συναίσθημα. Βιώνεις ένα συναίσθημα να μπορώ να σε καταλάβω, όχι να σε νιώσω. Να το νιώσω αυτό το συναίσθημα. Να είσαι εκεί λοιπόν εκείνη τη στιγμή και να ακούς. Τι άκουσες. Χωρίς εσωτερικό διάλογο ή ετοιμάζοντας την απάντηση σου. Γιατί το κάνουμε πάρα πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι;
Να μας μιλάει ο συνομιλητής μας κι εμείς να κοιτάμε να δώσουμε την απάντηση χωρίς ν ακούμε πραγματικά τι θέλει να μας πει. Το δεύτερο είναι να βάζουμε πλαίσια και να ζητάμε διευκρινήσεις. Πάρα πολλές φορές δεν καταλαβαίνουμε τι εννοεί ο άλλος.
Δηλαδή ζητάμε συγκεκριμένες διευκρινήσεις και συγχρόνως δίνουμε και μία δύο εναλλακτικές. Εάν κατάλαβα καλά εννοείς ότι ή αναπλαισίωση. Τι εννοείς; Κάνουμε την ερώτηση έτσι ώστε να βάλουμε ένα πλαίσιο. Κατάλαβα σωστά αυτό που μου είπες.
Θέλω λοιπόν στο τρίτο για μια σωστή επικοινωνία είναι να απαντάμε με ερώτηση όταν πάρα πολλές φορές μια ερώτηση μας φέρνει σε δύσκολη θέση και δεν ξέρουμε τι να απαντήσουμε. Δεν θέλουμε να απαντήσουμε, είναι καλά για να έρθει μια ισορροπία, να κάνουμε κι εμείς μια ερώτηση. Και να θυμάστε πάντα ότι αυτός ο οποίος θέτει τις ερωτήσεις έχει και τον έλεγχο σε μια συζήτηση.
Το τέταρτο είναι να μην απολογείσαι όταν απολογείσαι. Είναι σαν να δέχεσαι την κατηγορία και δείχνει ότι νιώθεις ενοχή και θα θέτεις όρια. Το πέμπτο είναι να αποφεύγεις να ρίχνεις ευθύνες. Όταν επιρρίπτει τις ευθύνες, ο άλλος αμύνεται κι έτσι δεν υπάρχει περίπτωση να επικοινωνήσεις μαζί του. Το 6ο θα έλεγα ότι είναι να μην εστιάζεις στο πρόβλημα, αλλά να εστιάζεις στη λύση του προβλήματος.
Και ό, τι έγινε, έγινε και είναι παρελθόν. Τι μπορούμε να κάνουμε από εδώ και πέρα. Το έβδομο είναι να χρησιμοποιείς λέξεις. Έτσι ώστε το υποσυνείδητο του άλλου να νιώθει ότι είσαι μαζί του και όχι απέναντί του. Δηλαδή λέξεις όπως σε καταλαβαίνω. Κατανοώ τι εννοείς.
Σε νιώθω. Οπότε Εκεί λοιπόν ανοίγει το κανάλι της επικοινωνίας. Νιώθει ο άλλος ότι βρίσκεται σε ένα ασφαλές περιβάλλον και συ μπορείς να περάσεις το μήνυμά σου. Αυτά λοιπόν είναι τα εφτά, αν θέλετε μυστικά μιας καλής επικοινωνίας.
Κλείνοντας
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Κλείνοντας λοιπόν θα ήθελα να δώσω το λόγο και στην κυρία Κακαΐτσα
Δώρα Κακαΐτσα:
Κλείνοντας θα πω κάτι πως είναι κοντά στην ηλικία μου, είμαι σίγουρη και θεωρητικής κατεύθυνσης θα το θυμούνται. Είναι αυτό που είχε πει ο Βολταίρος ότι δε συμφωνώ ούτε με μια λέξη από όσα λες, αλλά θα υπερασπίζομαι ακόμα και με το θάνατό μου το δικαίωμα σου να λες ελεύθερα όσα πρεσβεύεις. Αν αυτό το ακολουθούσαμε, δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε με όλα. Παρ όλα αυτά ακούμε. Δείχνουμε σεβασμό. Και μετά ας τηλεφωνήσουμε με την ησυχία μας.
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Πολύ ωραίο μήνυμα. Ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ. Θα σας καλησπερίσω σε αυτό το σημείο και θα ανανεώσουμε το ραντεβού μας για την επόμενη φορά.
Γεια σας κυρία Μαγαλιά!
Βίβιαν Μαγαλιά:
Γεια σας κύριε Φιλιππόπουλε, ευχαριστούμε πολύ! Θα τα πούμε την άλλη βδομάδα.
Διονύσης Φιλιππόπουλος:
Κυρία Κακαΐτσα σας ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ.
Δώρα Κακαΐτσα:
Κι εγώ ευχαριστώ πολύ.
